Blog jest częścią NAWIGATORA do mojej książki Wędrujący świat www.wedrujacyswiat.pl. Jej Czytelnicy mogą tutaj kontynuować frapującą i nigdy niekończącą się debatę na temat światowej społeczności, globalnej gospodarki i ludzkich losów, a także naszego miejsca i własnych perspektyw w tym wędrującym świecie.
Tutaj można przeczytać wszystkie wpisy prof. Grzegorza W. Kołodko.
Zapraszam do dyskusji!
Blog is a part of NAVIGATOR to my book Truth, Errors and Lies. Politics and Economics in a Volatile World www.volatileworld.net. The readers can continue here the fascinating, never-ending debate about the world’s society, global economy and human fate. It inspires one to reflect also on one’s own place in the world on the move and one’s own prospects. In this way the user can exchange ideas with the author and other interested readers.
Here you can download archive of all posts professor G. W. Kołodko.
You are invited to join our debate!
(1432.) Profesorze,nie ma sie czemu dziwic.(wpis 1360)Moje stwierdzenie to nic zdumiewajacego.Dlatego dziwie sie,ze pan sie dziwi.Dziwie sie,ze pan nie wierzy,ze mozna tak postrzegac rzeczywistosc. Ze biedni chca sie poczuc bogatymi nawet swoim kosztem…jest to zwiazane z silnym ladunkiem emocjonalnym – by poczuc sie lepiej (podobnie brzmialo przeciez “pozytywne” haslo PO “by zylo sie lepiej”) Mam na to niezliczone dowody. Przyklad: W pewnym uzdrowisku strefe zamieszkania zmieniona z B na A. Strefa A jest najdrozsza,placi sie najwyzsze podatki i najbardziej niekorzystna dla mieszkancow…Mieszkancy zostali sprowadzeniu do czegos w rodzju skansenu,dodatkowo powinni jeszcze zalozyc sobie na glowe kaganiec,byle by nieokrzesani kuracjusze czuli sie “bezstresowo”(Ministerstwo Zdrowia).Strefa A jest niekorzystna pod wieloma wzgledami,m.in.zakazuje rozbudowy domow jednorodzinnych,np.dobudowaniu werandy (Ministerstwo Zdrowia).A domki w tymze uzdrowisku wygladaja jak straszydla z lat 70tych ubieglego stulecia.Wala sie,niszczeja…krajobraz nedzy i rozpaczy.Az prosza sie,zeby ktos z nimi cos zrobil.Zmiana strefy z B na A jest zdecydowanie antypostepowa w tym przypadku.W tych domkach mieszkaja niezamozni emeryci,ktorzy: 1.sa przekonani,ze maja palace,a maja lepianki.Mysla,ze znacznie wzrosla wartosc ich nieruchomosci, niestety nie maja swiadomosci,ze nikt nie bedzie chcial od nich tego kupic,gdyz strefa A powoduje m.in. znaczne ograniczenia pola manewru przy modernizacji chalupek 2.placa wyzsze podatki,co ich nobilituje 3.ci biedni emeryci,zamiast protestowac,uwazaja sie za wybrancow bozych,na ktorych splywa niebywaly splendor i prestiz 4.sa przekonani,ze strefa A uczynila z nich doslownie A-rystokratow ZATEM: Moje wyjasnienie wskazuje wlasnie na irracjonalne przeslanki rozumowania ludzi mniej zamoznych.Wszyscy chcielibysmy(pan,Hanka,ja itd.),aby racjonalnie rozwiazywac problemy,ukazywac mechanizmy manipulacji ludziom,ktorzy nawet nie zdaja sobie z tego sprawy!Codziennie wlaczajac indoktrynator (TV),odprawiajac nabozenstwo,przyjmuja wyrobione ciasto gotowe do wlozenia do pieca CZYLI objasniona rzeczywistosc prosto do swojej glowy.Sa zaprogramowani.Co wiecej,codziennie sie programuja.Mozna to porownac z bardzo celnym okresleniem “mozgi w naczyniu”.Niestety nie kazdy chce racjonalnie postrzegac rzeczywistosc…a nawet byc swiadomym manipulacji! Czesto,gdy glosno mowi sie o manipulacji medialnej pewnych stacji telewizyjnych i gazet,slysze: EEEE taaam..spiskowa teoria dziejow.. itp itd… Dlatego tez nie mozna wykluczyc irracjonalnosci.Nie da sie jej wyeliminowac z ludzkiego myslenia, tak jak nie da sie wyeliminowac emocji.Bede sie zatem sklaniala ku emotywizmowi.Zakladajac taka postawe, da sie zrozumiec,dlaczego “biedni chca byc jak bogaci”.Na zdziwienie nie ma tu juz miejsca.
(1431.) Witam Panie Profesorze!
Fantastycznie jest mieć tyle wolnego czasu w święta … to rzeczywiście wartość , której nie można wymienić na żadne pieniądze czy przeliczyć na wskaźniki PKB …
Ale to tak na marginesie,chciałabym Pana bowiem o coś poprosić …
Pana książkę „Wędrujący Świat” to ja przeczytałam już 3 lata temu , praktycznie natychmiast po jej wydaniu, a niektóre ze stron , to nawet wcześniej .. :-) Lecz wciąż do niej wracam i wciąż niektóre rzeczy sprawdzam i szukam w niej wyjaśnienia . To samo zrobiłam wczoraj … I chciałabym poprosić Pana, aby za pomocą jakiegoś „ study case „ spróbował Pan wyjaśnić bardziej obrazowo i wnikliwie pojęcie oraz istotę Koincydencji Teorii Rozwoju . Przyznam , iż jestem bardzo ciekawa, jakiego „ przypadku „ użyłby Pan do wytłumaczenia tej nowatorskiej teorii .
:-)
(1430.) Wszystkim a zwłaszcza prof. G. Kołodce życzę Wesołych Świat, radości ze spotkania rodzinnego, odpoczynku.
A po Świętach zachęcam do przeczytania artykułu i komentarze na blogu
http://www.przeglad-tygodnik.pl/pl/artykul/kto-stoi-za-ofe
(1429.) WESOŁYCH ŚWIĄT!
(1428.) I’ve been warning that a mass migration will be getting out of control if the challenge of poverty and inequality isn’t tackled appropriately. In “Truth, Errors, and Lies…” two of the twelve Great Issues for the Future, GIF, are: 7. demographic processes and human migration, 8. poverty, misery, and social inequality (p. 358-381). And now what? Now “France says it wants a mechanism to suspend visa-free travel around the European Union, after an influx of thousands of migrants fleeing the upheaval in Libya and Tunisia. A French official said there should be a means to put the Schengen accord into abeyance when there is a systemic failure at an external EU border.” (www.bbc.co.uk/news/world-africa-13173995) And this is just the beginning…
(1427.) Panu Profesorowi, a także czytelnikom odwiedzającym ten blog życzę Wesołych Świąt.
(1426.) Wydawnictwo Prószyński i S-ka na swoim portalu http://www.proszynski.pl zadaje Czytelnikom pytanie: „Z jakim Autorem chciałbyś się spotkać podczas Warszawskich Targów Książki (12-15 maja)?” No właśnie, z jakim?…
(1425.) Na wszelki wypadek – gdyby ktoś z blogowiczów/forumowiczów to przeoczył, a zarazem był zainteresowany – zwracam uwagę, że dyskusja toczy się także na profilu http://www.facebook.com/kolodko, na który wszystkich tu bywających (i ich społeczności internetowe) serdecznie zapraszam!
(1424.) Trudno ocenić wpływ członkostwa w Unii Europejskiej – a to już siedem lat, ani chudych, ani tłustych – na dynamikę gospodarczą Polski (to a propos pytania Magdy, wpis 1422). Jeśli sprowadzić rozważania do tempa wzrostu PKB, to sądzę, że dało nam to około półtora punktu średnio rocznie. Przede wszystkim dzięki pośredniemu wpływowi w postaci wzmocnienia sprzyjających poprawie konkurencyjności instytucji gospodarki rynkowej. Dopiero na drugim miejscu wymieniłbym czynniki bezpośrednie, zwłaszcza bardziej wartki niż uprzednio dopływ inwestycji zagranicznych (nie tylko z obszaru UE, lecz i z innych krajów, do czego przyczyniła się większa stabilność i przewidywalność gospodarki i polityki) oraz funduszy europejskich. W sumie więc można przyjąć, że w latach 2004-11 co najmniej 10 proc. przyrostu PKB – a to niemało – to rezultat naszej przynależności do Unii Europejskiej.
(1423.) Co do refleksji ‘„czy inni mają być ” świniami ” i mają milczeć”’ (Piasek125, wpis 1421), to może Piasek jednak rozwinie tę myśl, gdyż obawiam się, że arcydzieło Orwella nie jest współcześnie tak znane, jak powinno. Co skądinąd interesujące, bo ilekroć jadę warszawskim metrem i jestem otoczony niewyłączalnymi monitorami – wiadomo z czyjej inspiracji i w czyim interesie zainstalowanymi – to kojarzy mi się to z „1984” i Wielkim Bratem. Pewnie i przed tym Orwell nas przestrzegał…
(1422.) Panie Profesorze.
Jaki wpływ na wzrost polskiego PKB ma przynależność Polski do UE? Widziałam dane, że dzięki funduszom otrzymywanych w latach 2004-2015, będzie on wyższy jedynie o….6,5%.
Z wyrazami szacunku.
(1421.) Witam wszystkich.
Dla chętnych udostępniłem jeden z rozdziałów książki pt. Wojna o pieniądz”
http://chomikuj.pl/Piasek125/Dokumenty/Ekonomia
Odpowiadając – redjack(1419), powiem że masz dużo racji, ale czy inni mają być ” świniami ” i mają milczeć.
Ja dziękuję prof. Kołodce że mogłem lepiej zrozumieć otaczając rzeczywistość.
Tak jak Impeium A. Negriego, a wcześniej Kapitał K. Marksa tak Oba światy G. Kołodki wniosły więcej do mojej skarbnicy wiedzy niż studia w AE.
Żałuję tylko ze tej wiedzy nie miałem wcześniej.Za to na AE było pełno “wiedzy” niepotrzebnej która zabiera czas i myślenie.
(1420.) O którą książkę chodzi (redjack, wpis 1419)? O “Świat na wyciągnięcie myśli” czy o “Wędrujący świat”? Przecież chyba nie “Wędrującego świata” dotyczy pogląd, że “Nie podjął Pan próby wyjaśnienia jak jest, ale wskazuje Pan, jak być powinno.” Akurat ta książka kompleksowo wyjaśnia nie tylko “jak jest”, lecz również dlaczego tak jest, jakie są sprawcze przyczyny zjawisk i procesów.
“Świat na wyciągnięcie myśli” stanowi poniekąd ciąg dalszy “Wędrującego świata” i najlepiej przestudiować obie książki. Nie bez powodu pierwsza część ostatniej książki nosi tytuł “Wędrujący świat. Postscriptum”.
Chyba stąd bierze się stwierdzenie redjacka, że – jak sam przyznaje – „przeczytałem jedne fragmenty Pańskiej książki pobieżnie, inne bardziej wnikliwie”. To proszę przeczytać obie książki bardziej wnikliwie. Wtedy znajdzie się tam odpowiedź na pytanie nie tylko dlaczego jest tak, jak jest i jak do tego doszło, lecz również co czynić, aby było lepiej.
(1419.) witam
przeczytałem , jedne fragmenty Pańskiej książki pobieżnie inne bardziej wnikliwie i to co rzuca się w oczy po lekturze to niepokój autora, a może nawet skrywana złość , wynikające , moim zdaniem, z poczucia bezradności wobec światowych procesów, zachodzących na naszych oczach , których wątek istotnościowy, jest niedostępny bezposredniemu poznaniu. To co wprost namacalne, co widoczne gołym okiem to plątanina zdarzeń i faktów, nieuporządkowana, wyjaśniana jako bezlik decyzji bez związku ze sobą, jako wynik przemocy w dosłownym sensie i tej ekonomicznej, jako gra interesów wielkich tego świata i bezsilność zniewolonych ,zdanych na łaskę “gry sił rynkowych”.Chaos zjawisk bez wyraźnej prawidłowości. Ale przecież zdaje Pan sobie sprawę , ze tak nie jest, ze światowymi procesami w tendencji nie rządzi przypadek, choć każde zjawisko jest w rzeczy samej przypadkowe. Nie podjął Pan próby wyjaśnienia jak jest ale wskazuje Pan jak być powinno. To nieuczciwe bo gdy nie wiemy na czym stoimy nie sposób wyrokować dokąd zmierzamy. A może warto się pochylić nad sugestiami Karola Marksa w kwestii kryzysu prawa wartości, których zalążki już obserwował a skutki prognozował, niestety dla nas trafnie ,choćby ewolucję pieniądza i nieuniknione kryzysy finansowe.Jak bardzo się odsunęliśmy od jego metody badawczej, dorobku ekonomii klasycznej w sferze sposobu myślenia, przysłaniając ją bliżej nieokreślonym majaczeniem neoliberalnym. Debata telewizyjna o OFE jest tego dobitnym przykładem, świadectwem hołdu oddanego pustce intelektualnej. A jedynie nieliczni, wśród nich i Pan, dostrzega płytkość i nieprawdziwość liberalnych objawień. Proszę wybaczyć mi uwagi , które zgłaszam i nie traktować ich jako przytyk wobec Pana, są one raczej “krzykiem” , protestem i refleksją nad marnością naszych czasów. Panu przynajmniej jest sens zasygnalizować te wątpliwości.
pozdrawiam i życzę sukcesów
Redjack
(1418.) Piszę do Pana, aby podziękować, gdyż przez lata analiz doszedłem do
wniosku, że jest Pan osobą godną naśladowania w życiu politycznym.
Cieszę się, że jest Pan obecna w mediach. Jak wiadomo, jest to
środek, który umacnia pozycję i pozwala szerzej przekazać swoje
przesłanie. Mam nadzieję, że uda mi się postępować tak jak Panu.
Najważniejszym jest bowiem na początku swojej drogi mieć wzór,
podpatrywać co najlepsze, a z czasem wnieść swoje pomysły.
Tym samym jest szansa, że samemu zostaniemy wzorem dla kogoś innego.
Korzystając z okazji dziękuję za Pana postawę w życiu publicznym,
jak najbardziej godną sprawowanej funkcji!
Pozdrawiam serdecznie
Marcin Griner
(1417.) W środę, 20 kwietnia, rano o 8:38 odpowiadam red. Chęcińskiemu w programie TVP Info Świat na serię pytań dotyczących światowej gospodarki i polityki, m.in kryzysu fiskalnego w państwach Unii Europejskiej (Grecja, Portugalia, Irlandia), zagrożenia S&P możliwością obniżenia ratingu długu USA i ostrzeżeniami dla Polski, rewolucji w krajach arabskich oraz międzynarodowych implikacji wyborów w Finlandii i Nigerii.
(1416.) Rację ma Solumpik (wpis 1413), podkreślając, że niektóre tzw. niekwestionowane autorytety to nic innego jak doktrynerzy czy demagodzy, a jakże często przy okazji również nieźle opłacani lobbyści i rzecznicy grupowych interesów. Partykularne interesy narzucane są jako ogólne, społeczne, makroekonomiczne. By to wszak było możliwe w warunkach formalnej demokracji, trzeba posługiwać się manipulacjami medialnymi i prostacką publicystyką, zniekształcając percepcję inteligentnych skądinąd ludzi. Do tego właśnie sprowadza się każda demagogia, także neoliberalna.
I oby Solumpik – i inni podobnie sądzący – mieli rację, gdy głosi, że koniec końców prawda musi wziąć górę. Może, nie musi. A nawet gdy bierze, to niekiedy z takim opóźnieniem, że całe pokolenie albo i życie można przejść w otoczeniu kłamstwa.
Skąd to się bierze, czemu służy i jak sobie z tym radzić, o tym piszę szeroko w I rozdziale “Wędrującego świata” zatytułowanym “Świat, słowa i treści (czyli jak się rodzi prawda, błąd i kłamstwo w ekonomii i polityce i co czynić, aby prawda brała górę)” (s. 11-39). Sądzę, że warto wrócić do lektury tego fragmentu, jeśli ktoś chce więcej zrozumieć, co i dlaczego dzieje się wokół nas – nie tylko w Polsce – i dlaczego wciąż jeszcze autorzy błędnych koncepcji i politycznych kłamstw są lansowani przez niektóre środowiska jako „autorytety”. Wtedy też każdy od razu pojmie, dlaczego ta książka tak irytuje tych, którzy nie mają racji i dlaczego jest takim postrachem również dla środowiska nadwiślańskich neoliberałów i ich medialnych apologetów udających „autorytety”.
Co ciekawe, amerykański wydawca książki – Columbia University Press – idąc tym śladem, zatytułował całą pracę “Truth, Errors, and Lies: Politics and Economics in a Volatile World” (http://cup.columbia.edu/book/978-0-231-15068-2/truth-errors-and-lies/webFeatures).
(1415.) Dzień dobry pisałem ostatnio 10.05.2010r zaznaczyłem,że podniesienie podatków jest nieuchronne i tak się stało ,następne w drodze i kolejne również . Przyjęto fatalną koncepcję w górę co przy obecnej koniunkturze jest podcinaniem galęzi już marnego drzewa. Troszkę w inne sprawie zobaczyłem nagłówek w takim dzienniku czy też miesięczniku “FORBES” i Pana profesora na pierwszej stronie.Nie czytałem artukułu. natomiast zadałem pytanie w kilku zaprzyjaznionych punktach sprzedaży prasy odnosnie zbytu wydawnictwa odpowiedz była jednoznaczna sprzedaż z półki bez tzw prennumeraty to granica błędu statystycznego.Tym niemniej pierwsza strona robi wrażenie. Kupują to wielkie firmy i różne korporacje co rozumiem .Pytanie mam w innej sprawie odnośnie nieszczęsnych lub szczęsnych jak kto woli OFE .Nie byłem zwolennikiem takiej formy kasowania wynagrodzenia na już bez jakiejkolowiek gwarancji dla tych co tą kasę wkładali do worka. Przyznaję byłem pod wrażeniem jak łatwo skonstruowano takie ekonomiczne prawie perpetum mobile. Na tej zasadzie to praktycznie nawet sam komputer z dobrze ustawionym programem mógłby to robić. No jakieś koszty pewnie by były parę serwerów najlepiej poza granicami naszego kraju bo łatwiej wyprowadzić kasę. Ta ekipa która to wymyśliła przy bardzo wydatnej pomocy specjalistow i jeszcze większych specjalistów chciała odsunąć odpowiedzialność Panstwa jako takiego za wypłatę świadczeń rentowo-emerytalnych w przyszłości. Co nie zmienia faktu ,że dalej gwarantem wypłaty świadczeń zostaje Państwo za pośrednictwem ZUSU bo kasa ponoć inwestowana przez fundusze prywatne a jakże szła na zakup oblogacji skarbowych gdzie gwarantem jest itd. Natomiast obecnie wmówienie publice,że to ma ratować ich świadczenia to ordynarne kłamstwo i obłuda. Potrzeby pożyczkowe budżetu nie znikną i trzeba będzie dalej emitować obligacje. Kupią je najprawdopodobniej inwestorzy z róznym pochodzeniem i kapitałem. Trzeba założyć ,że również spekulancii, grupy przestępcze itd. Bo to dobry biznes gwarantem jest skarb PAŃSTWA. Za kilka lat musi wykupić .To oczywiście skrót wydarzeń .Niestety w ostatnim czasie i to jest zgodne z Pana książkami ekonomia zaczęła mocno robić w świecie Arabskim.Ma to troszkę podłoża politycznego choć bardziej ekonomiczny. Bo faktycznie kacykowie tych państw nagrabili ile się dało. Popieracze kacyków też mieli się dobrze reszta publiki niekoniecznie.Nie przewiduję jak to się skonczy -nie wiem . Natomiast pamiętam wiosnę ludów w latach 60- na kontynencie AFRYKANSKIM .Kolonializm,neokolonializm wszelkie rewolucje i zapewnienia ówczesnych politycznych dycedentów światowych jak to świat cywilizowany pomoże biednym afrykanczykom . I co wyszło napiszę krótko figę wyszło nawet G…. wyszło. No nie do końca są kolejni bogacze i kolejne prywatne fortuny powstałe na tej pomocy. Musi chyba tak może być w krajach arabskich choć w tym cazsie zmieniło się otoczenie techniczne i tu ogromną rolę odegra KMOPUTER i INTERNET. Jka będzie zobaczymy. Pozdrawiam Pana profesora.
(1414.) Witam,
chciałabym odnieść się do ostatniego artykułu prof. Kołodko, który ukazał się w piątkowym wydaniu Rzeczpospolitej i dotyczył walki z bezrobociem. Przeczytałam ten tekst z ciekawością, zwłaszcza że problem bezrobocia dotyka w największym stopniu właśnie moje pokolenie:(
Młodym ludziom jest teraz naprawdę bardzo ciężko, i jak rozmawiam z moimi rodzicami, to nasze życie nie ma nic wspólnego z życiem studenckim z ich czasów! Od nas oczekuje się wiedzy, doświadczenia, mnóstwa ukończonych kursów i szkoleń, kilku języków obcych (nawet w takich zawodach, w których nigdy z tego języka nie skorzystają). A jeśli ktoś chce robić praktyki czy staż w swoim zawodzie to robi to za darmo, albo za śmieszne pieniądze (np. 500zł za miesiąc za pracę od pon do pt od 9.00 do 17.00). Problem jest o tyle większy, jeśli ktoś musi się sam utrzymać na studiach i nie może sobie wówczas pozwolić na takie rozwiązanie i jako student ekonomii pracuje w sklepie rybnym, bo tam przynajmniej dostanie pensję pozwalającą na przeżycie. A wykładowcy się oburzają, że na wykładach jest dramatyczna frekwencja, bo studenci zamiast studiować, pracują…ale co mają zrobić, jeśli od 24 letniego człowieka wymaga się już kilku lat doświadczenia?! To jest jakiś paradoks, a obecne pokolenie ludzi urodzonych w latach 80-tych niestety jest ofiarą tego systemu:(
Nie wiadomo czy paradoksalnie bardziej nie opłaca się zaliczać kolejnych semestrów studiów na poprawkach byleby tylko uzyskać dyplom uczelni – nie ważne jaki poziom wiedzy za nim się kryje – i w czasie studiów pracować na pełen etat i zdobywać doświadczenie, zamiast chodzić na zajęcia i rozwijać się naukowo poprzez działalność w kołach i udział w konferencjach. Bo pracodawców mało dziś obchodzą piątki w indeksie jeśli nie ma się doświadczenia zawodowego… Może się więc okazać, że to właśnie Ci, którzy nie chodzili na zajęcia i jakoś na poprawkach przebrnęli przez studia, ale za to przez cały okres studiowania gdzieś pracowali osiągną sukces na rynku pracy. I jak w takiej sytuacji motywować młodych ludzi do nauki, skoro chce się im nawet odebrać stypendia naukowe (które w wielu przypadkach, były po prostu rekompensatą za to, że ktoś udziela się naukowo i nie mam czasu na normalną pracę!).
W ogóle ścieżka naukowa dla młodych ludzi jest bardzo trudna i nic dziwnego, że niewielu z nich się na nią decyduje, a te śmieszne nakłady na naukę jakie przeznacza nasz rząd tylko tę sytuację pogłębiają (zwłaszcza, że większość tych środków i tak idzie na infrastrukturę i administrację, a nie na badania naukowe). Jak tak dalej pójdzie to nikt z młodych ludzi nie będzie chciał iść na doktorat z takich dziedzin jak ekonomia czy zarządzanie, bo każdy będzie wolał otworzyć własną firmę i mieć za co żyć, a nie przez kolejne 4 lata ledwo wiązać koniec z końcem. Na szczęście, od 1.10.2011 wchodzą nowe przepisy dla naukowców – podobno lepsze – ale to się okaże wkrótce. Ale ja nie wierzę w jakiś wielki przełom i jestem przekonana, że doktoranci będą musieli i tak dodatkowo dorabiać, bo z uczelnianej pensji się nie utrzymają…ale może się mylę.
Ciągle słyszy się o młodych, ambitnych osobach z wyższym wykształceniem, które wciąż chodzą na kolejne rozmowy kwalifikacyjne i przechodzą przez etapy długiego procesu rekrutacji i są coraz bardziej przygnębione obecną sytuacją na rynku pracy. Dlatego jak najbardziej się zgadzam z tezą Pana Profesora, że grozi nam narastanie stanu frustracji – zwłaszcza wśród młodych ludzi – a to, że jeszcze nie demonstrują wynika moim zdaniem z faktu, że po prostu jest im wstyd się przyznać, że po takim kierunku jak ekonomia, informatyka czy budownictwo nie mają pracy. Bo to nie jest do końca prawdą, że osoby po budownictwie są rozchwytywane przez pracodawców. Ja znam dwa takie przykłady – jedna osoba szuka pracy od pół roku po studiach na Politechnice Wrocławskiej, a druga pracowała jako instruktorka fitness (też z tytułem inżyniera!), ale miała dosyć i – nawiązując do tytułu artykułu w “Rz” Pana Profesora – wyjechała na Saksy.
I tak właśnie wygląda obecna sytuacja młodych ludzi na rynku pracy. I nas w tym momencie nie obchodzi, że mamy wysokie tempo wzrostu PKB, albo pomysł minister Fedak o podniesieniu płacy minimalnej, bo jeśli nie mamy pracy to jakie to ma znaczenie??? Na ostatniej konferencji w Szczecinie jedna z prelegentek straszyła młodych ludzi, że w 2050 roku bezrobocie w ich grupie wiekowej wyniesie 50%!!! Przecież jak ludzie słyszą takie dramatyczne prognozy to tylko popadają w jeszcze większą frustrację i może się okazać, że połowa mieszkańców Szczecina będzie już wkrótce jeździła do pracy do Niemiec, a jak im się spodoba to przeniosą się tam na stałe.
I tu pozwolę sobie nawiązać do kolejnego błędu w poczynaniach rządu, czyli braku długofalowej strategii rozwoju, a nawet jeśli Minister Boni coś takiego opracował, to nikt chyba z tego dokumentu nie wyciągnął żadnych konstruktywnych wniosków i nie zaaplikował na czas odpowiedniego lekarstwa naszej gospodarce. A już kwestie monitorowania sytuacji demograficznej w naszym kraju oraz dostosowania systemu nauczania do potrzeb gospodarki można chyba potraktować jako chorobę genetyczną, z którą żaden kolejny rząd nie jest w stanie sobie poradzić.
Myślę, że problem bezrobocia wśród młodych ludzi powinien być priorytetowy dla obecnego rządu.I nie wystarczy w tym celu prowadzić jedynie kampanii PR w mediach społecznościowych, ale należy przedstawić młodym ludziom konkretne propozycje rozwiązania obecnej sytuacji.
Pozdrawiam,
Marta
(1413.) Mam odmienne zdanie w kwestii twierdzenia, że stukrotnie powtarzane kłamstwo – staje się prawdą (wpis 1360). Aczkolwiek jeden z największych propagandzistów głosił: „Kłamstwo powtórzone tysiąc razy staje się prawdą „ – to później sam przyznał: „Pewnego dnia kłamstwa zawalą się pod własnym ciężarem, a prawda powstanie.”
Zgadzam się z Panem Profesorem i wszystkimi postępującymi wg maksymy, że należy powtarzać prawdę, aby zwyciężała, jak również z faktem, że niektórym (kto wie jak licznym?) ludziom niektóre media wmawiają, niestety często skutecznie, słuszność rozwiązań ekonomicznych niekorzystnych dla większości społeczeństwa i kraju. Czynią to często powołując się na rzekomo niekwestionowane naukowe autorytety. Z nielicznych mediów można dowiedzieć się, że mamy do czynienia z dużymi wątpliwościami do tych autorytetów. Dlatego warto przeczytać artykuł o jednym z nich, dostępny pod adresem:
http://www.przeglad-tygodnik.pl/pl/artykul/jaroslaw-dobrzanski-ideologia-ekonomiczna-leszka-balcerowicza
Serdecznie pozdrawiam!
(1412.)
“The Economist” publishes the review of my book “Truth, Errors, and Lies: Politics and Economics in a Volatile World”:
Essential reading
Books for the Easter break
Spring is here (even in London) and I am taking this opportunity to provide some mini-reviews of a bunch of excellent books that have crossed my desk in recent months. Anyone taking a few days off at Easter is warmly recommended to add them to the holiday reading list.
Poland is also the theme of my next choice, Truth, Errors, and Lies: Politics and Economics in a Volatile World by Grzegorz Kołodko, once Poland’s finance minister and later at the World Bank. Mr Kołodko is one of the heavyweight economic thinkers of post-communist Europe, and has maintained a vigorous intellectual rivalry with Leszek Bałcerowicz, author of Poland’s famous (or if you dislike it, infamous) shock therapy. Mr Kolodko’s latest book paints a on a wide canvas. I find it maddening in places but never dull. Here’s a sample.
ECONOMISTS are supposed to describe and explain what’s happening. The best ones know what’s going on and can convince us. Problems begin to crop up when they: Know, but cannot convince us. Don’t know but try to convince us anyway. Know that things are different from what they are trying to convince us of.
In the first case, there is nothing to do except to try to help them get the message across. Appearances notwithstanding, this is no easy task. The effort needs to be supported by publications, informational programs, teaching, the independent media, progressive nongovernmental organizations, and people of good will…
In the second case, when people don’t know how things really stand but try to convince us of their concept, they’re just plain wrong. Then it’s necessary to argue calmly with them and to pay attention to the other side, because anyone can be wrong—including us. We can tell that the people propounding the mistaken views have good intentions. As they see it, they are trying to get at the truth and to share it with others. Therefore, they are allies in the struggle for truth, and all it takes to bring them (or ourselves) into line is to make them aware of their mistakes and work out a common position.
The worst case is the third one, when people deliberately proclaim falsehoods. In politics, this is an everyday occurrence—politics is about results, not truth. Evading the latter sometimes serves the former, which is why veracity and lying are treated instrumentally in politics. This explains why many of the economists who enter politics become enmeshed in falsehood. Truth is a fine thing at a scientific conference, but not at political rallies, which, in our day, usually take place in front of the spotlights and the TV cameras. After all, it would have been unthinkable in Polish government policy at the turn of 1989–90 to announce that the national income would fall by almost 20 percent over the next two years and that there would be 3 million unemployed within four years. The public would not have accepted such policies, or those responsible for them. Honest economists issued warnings, only to be shouted down by their more obeisant colleagues.
Mr Kołodko, it would be fair to say, is not plagued by self-doubt, nor by an excessively genial manner in dealing with his opponents. That comes across quite clearly in his prose. But this book is well worth reading, even if you disagree with its arguments and dislike its conclusions.
Apr 12th 2011, 19:40 by E.L. (Edward Lucas)
http://www.economist.com/blogs/easternapproaches/2011/04/essential_reading
(1411.) Dzień dobry Panie Grzegorzu.
Mam pytanie do Pana. Wszędzie się piszę i wypowiada jak powinno się naprawić podatki, które popsuły firmy korporacyjne poprzez lobbing wpływający na polityków. Albo inaczej grupy interesów realizując swoje cele wpływają na polityków aby przegłosować korzystne dla nich zmiany. W tych ogólnych twierdzeniach toczą się oczywiście boje w parlamentach.
Proponuje Pan oczywiście słuszne rozwiązania. Ja również jestem za nimi.
Wprowadzić progresję podatkową. Obniżyć ( lub utrzymać na niezmienionym już poziomie ) podatek CIT, zacząłem rozumieć podatek ekologiczny za którym się już dziś opowiadam. A pytanie moje dotyczy zagadnień zaśmiecania. Jeśli korporacje zaśmiecają przyrodę to należny wprowadzić podatek ekologiczny sprawa załatwiona, natomiast co by Pan proponował albo jaki podatek by Pan wprowadził dla korporacji która zaśmieca ludzki umysł. Jest wiele takich korporacji, ale niektórzy się publicznie boja na ten temat wypowiadać.
(1410.) Japanese disaster and its impact on the world economy.
The world economy is all integrated and Japan plays in it a very important role. Here is the piece of introduction: Japan is the number three country when it comes to the economic development. The volume of the Japanese production makes the 9% of the world economy. This country is well known for its high development and new technologies, car manufacturers and other famous producers operating worldwide, with high volumes of production and international exports. However, from what we know, Japanese economy has already been for more than 15 years in a period of stagnation.
Today the topic of Japan is extremely turbulent. The earthquake on March the 11th has shown how big impact has the Japanese disaster on the world economy. First of all, the market indexes fell in a very short period of time; shares of the leading car manufactures decreased dramatically. The shareholders worldwide, of such companies as Toyota, Nissan or Sony lost big amount of money, as financial markets are very sensitive to all changes. Secondly, the international insurance companies started to generate losses and some of them even went bankrupt, because of the enormous destructions. Thirdly – the ecological impact. The pollution from the nuclear plant infected not only Japan, but other neighbor countries. Moreover, it is worth to mention that Japan has currently no alternative for nuclear energy, which gives the country around 80% of the energy in general. The earthquake on”Fukusima-1” nuclear plant should be the example to the whole world, that there is a vital need for all countries to search for the renewable sources of energy. Continuing the topic, I think that the influence of the Japanese disaster onto the whole world will be as well the following: the deficit of particular goods and component parts for exporting; increase in prices of the final goods and products in car manufacturing and technological segments; pressure on the consumption abilities; conflicts with the international partners which may lead to the disbanding of the contracts and agreements.
However at the same time, because of the earthquake, the shares of the construction companies started to increase in price, as lots of construction works will be needed. And in my opinion this disaster could have as well some positive consequences, both for Japan and for the whole world. Japan, unlike any other country, will be able to rebuild itself and its economy very fast and in an effective way, because of available and greatly developed leading technologies. Moreover, I guess that the earthquake was a powerful mobilization factor for further and faster county expansion and Japan will finally be able to get out of the economic stagnation period, especially thanks to the constant building, renovations and investments in it of local and foreign parties.
To conclude: the reality of life shows that the large concentrations of manufacturing and financial instruments in one place are not effective for the world market. Another thing that the world can learn from the Japanese disaster is that the monopoly of big corporations is very dangerous. Taking into consideration an example from USA – if something happens, the country cannot let such a big company to go bust. And of course the nuclear energy sources: Chernobyl and “Fukusima-1” plant tragedies show that the world society has to change its attitude to this kind of energy, since they cause too much harm.
(1409.) General Globalization
Globalization has been present on our planet for many centuries and is most certainly shaping the future of our world. This occurrence can be described as a process of interface and incorporation within societies, organizations, and governments of various countries, international trade is a key motivator to this phenomenon as well as investment – all this is done through the great and unavoidable aid of the information technology at disposal.
Globalization could be traced as far back as to the Middle Ages where it was at its peak, in central Asia when the famous Silk Road connected china with Europe, history just shows us how people, organizations invest in enterprises in other countries. The observable fact of globalization could be argued in many terms and forms, a couple of positives leaning on the pro side of globalization would be that, companies are not just limited to the regions market any more, but now have access to the world’s market, which benefits people around the globe, allowing them to purchase products of different origins, another fact in favor of, is in my opinion a very important one that gradually a world power would be created as an alternative to compartmentalized power sectors. Politics would combine and the decisions that would be made would in reality benefit the whole world.
It would of course not be sound to say that globalization is all good. Some key concerns relating globalization are circumstances that in certain regions where unemployment was very low, it would lead to leaving that specific region with a higher level of unemployment, due to the fact that the locations would get more populated. There also is vast pressure placed on Europeans as they are under constant risk of having their businesses get outsourced. A somewhat massive moral de-motivator would be this risk of allowing the corporate to rule the world with all the power that is invested into them due to globalization.
Facing facts globalization is allowing free trade and business, communications amongst various parts of the globe are also now available thanks to it. Situations such as unemployment and poverty are slowly emerging, thus making our world a better place to live in.
Nevertheless globalization is not only modernizing but is also in a way “westernizing” which in effect eradicates indigenous cultures, all this leads to the extinction of many languages and traditions. That is where a large focus needs to be placed when accepting globalization, keeping it controlled is imperative.
(1407.) The big threat of raising food prices.
Last weekend I had opportunity to visit my family and spent a bit of time in a kitchen with my mother. However, at a certain moment, the pleasure of preparing cheese cake became a moment of frustration. As she has always added one package of Nestle blancmange powder (65 grams), now it turned out that one is not enough – for the same price, the weight of the package was only 35 grams. Some companies can trick customers and do not increase prices directly, but in the longer term this does not hide the severe problem which world is facing nowadays – hike in food prices. According to USA Today, by mid-March in 2011 the World Bank’s food index had soared 29% from its level just the previous January and was a mere 3% below its 2008 peak. From March in 2010, corn had increased 52%, sugar, 60%, soybeans, 41%, and wheat 24 percent.
Looking for information about that problem I found many causes such us: speculators, who bid up commodity prices to artificial heights unrelated to supply, soaring oil prices, which increase resource costs to the farmers and transporters, 4) trade policies, which become restrictive when shortages arise within a country (increasing the price on the world market). Also, I found, improved standards of living in emerging nations, as new middle class consumers buy more meat. The last issue I found especially interesting so I decided to have a closer look on Asian emerging economies and their impact on that issue.
According to OECD Development Centre (2010) one of the most important factors is so called the phenomenon of Shifting Wealth. As income levels rise in developing countries the raise in higher protein food and other products is raising significantly. For example in China alone meat consumption has more than doubled in the past 20 years and is projected to double again by 2030, it means that they will export more grains for animal feed. China is constantly increasing its agricultural production and imports more and more amount of wheat, corn, cotton and soybeans. This means that worldwide prices of those goods will face price increases.
Shifting consumption patterns are not the only reason. Other severe cause of scarcity of food is rapidly growing worldwide population size, with once again big contribution from side of emerging economies. Few months into 2011, the world’s population stood at 6.8 billion, more than double the three billion in 1960. For a person of 50 years, the world’s population had doubled in his or her lifetime. According to article in Wall Street Journal India added in the past decade 181 million people, hitting this way 1, 21 billion citizens.
Other problem that is worth of mentioning here is trend of withdrawal from the countryside. Between 1980 and 2004, spending on agriculture as a share of total government expenditure fell in Africa (from 6.4% to 5%), in Asia (from 14.8% to 7.4%), and in Latin America (8% to 2.7%). Especially in China there has been a decreasing spending on agricultural infrastructure and technological research. The country’s public investment on agricultural research is now one of the lowest in relation to GDP in the world.
Looking at above mention problem we cannot have any doubts that the issue of food scarcity and its impact on prices is an important topic which needs more attention and effective solutions. On the one hand improvements can be obtained with the use of new innovative technologies in order to increase food production but personally I believe that to a greater extent it requires institutional and political changes from governments in order to decrease the impact of factors which I mentioned in my post.
(1406.) Thinking across space and time is what we deal with after times of transition and heading times of global integration. Being able to understand differences between people, their cultures, political systems and backgrounds, as well as learn lessons from the past to anticipate the precious future is crucial nowadays.
There are no borders, no boundaries, no limits, people travel, migrate, work in the different corners of the globe and keep in touch with friends from all around the world. What a beautiful picture that is. We need to see however the other end, where human rights violation and environmental harms are getting out of control because of ongoing processes.
As an example we can take outsourcing the labor in developing countries. Awful conditions in overseas factories and human rights violation emerged in times of globalization, when big players started to seek cheap labor across the world. Major shift of production abroad seemed to be a win-to –win situation at the first glance: cutting costs of production and creating jobs for people somewhere in China or India- perceived as greatest happiness for greater number (utilitarianism). But working long hours, harassment, discrimination, child labor, extremely low wages and the pressure- this is the reality of globalized production. Social consciousness about the issue lead to creation of Global Compact, which mission is to fight against human rights abuse in a very broad sense.
In some regions of Asia mates are treated worst then anyone can ever imagine- young Filipinos and Indonesians migrating massively to the better world to work sometimes even 20 hours to send the money back home. Their passports are taken away by their ‘owners’, they sleep in small closet behind the kitchen and have no personal life, all for $400 per month.
Also child labor in mining and manufacturing industries is not only a cause of the harm to their health but also taking away their childhood and opportunities. Children are perfect for the job: small- easy to fit, uneducated- easy to manage. In the Gap’s factory in Delhi children at the age of 10 were working up to 18 hours a day.
It seems that people think they are not liable to laws outside of their own countries. Texaco’s activity in Ecuador is a prove. Over 18 years of their operation in Ecuador’s subsidiary they dumped 18 billion gallons of toxic waste in the rain forest, destroying the local environment.
In the times of globalization one should think of responsibilities it carries along to be a global citizen.
(1405.) I would like to focus on the economical aspect of globalization. For me globalization as a process is nothing else than a fast integration of domestics markets, which were separate previously, into one global, interdependent market. The basic idea for globalization is to allow a free transfer of goods, services, technologies, ideas and human capital around the world. This trend has brought a lot of positive results and was beneficial for almost every country. The developed counties got new markets to enter, while the less developed countries finally got access to the technologies and solutions which were used in the “Western” world. The technology has greatly improved the lives of people from undeveloped countries. New products and new services were introduced and along with them new job places and increased money flow. It is estimated that within the last 50 years, the global economy grew 500%, the international trade grew 12 times and the foreign direct investment grew over 30 times. Without the globalization poor countries would be even poorer. Since more and more companies work on a global, international scale, the demand for standardized processes has increased. It is a direct result of the need to overcome the climate and cultural differences in the economical and business world. As an example we can say about the ISO certificates, which are designed to help meet the needs of global customers, by providing standardized requirements for the companies. The competition increased, because we can no longer talk about small markets, now companies have to operate on a global scale, with global competitors. Without any doubt, this leads to increase in product/service quality and end user satisfaction. The global competition also leads to increased R&D expenses, which supports innovations. But globalization has affected not only the business world. With almost unlimited access to information, the lifestyles and trends started spreading around rapidly. I perceive globalization as a positive process from the economical point of view. However, if we are talking about the cultural aspect of globalization, I am not quite sure if globalization brought positive changes to it. Traditions and customs from other cultures are becoming more and more popular and it leads to slow death of our domestic traditions. In this way, we are losing our national identity and become citizens of the global world.
(1404.) Globalization is the totality of far-reaching changes within society and the global economy. Its cause is the rapid growth of international trade and cultural diversity. It refers to an increase in the exchange of information, speed and falling prices of transport and the growth of international trade and foreign investments, which are caused by the lifting of barriers between countries.
The problem, which I would like to bring up here is about how globalization influence on culture and is it possible that it can destroy the cultural diversity? Nowadays people are living in a different way that it was in the past. In the hustle and bustle we do not have a time to think how much globalization influence our lives. Globalization makes our life much more easier in so many areas. We can access the information without any problems. What is more we can travel wherever we want. The price of traveling became cheaper because now it is more common. We can live and work in other places, generally the mobility is more simple. But beside that we have to think about the consequences of it. Mass media is playing such a huge role in the globalization, that I think that in the close future it may have a negative impact on the culture. Even now we can see how it influence people. Everyone is listening to the same music, wearing same clothes, watching the same movies. In some aspects it is a positive thing like the development of poor countries, where large corporations are forming the investments and reducing unemployment and increasing living standards, the increase of many less developed countries in the international arena and last but not least the expansion of democracy and learning about other cultures.
But still the question is can the globalization and mass media destroy the cultural diversity? What is the most beautiful thing is that every country with its customs and tradition is unique and special. We should pay more attention to it. The most dangerous is the loss of national identity but I hope that every country will be more careful about the commercialism.
(1403.) I have always been a supporter of globalization and ideas of cultural, business, knowledge and territorial integration between countries, but in the last weeks I was questioning myself – do we really have right people who could conduct a clear policy that makes sense for all the parties involved?
The latest stories from Italy are shocking. The country is currently struggling to unwind one of the biggest problems related to an illegal immigration of asylum seekers arriving from Egypt, Libya and Tunis to Italian islands. Italy is a part of the European Union. The country needs some changes for its economy to improve its effectiveness, and this problem makes this task more complicated. I think, the communication inside the European Union is supposed to be much better development, unfortunately other Union members doesn’t want to hear about asylum seekers and don’t have intention to accepts them even temporarily. It is shocking that Italy left on its own and has to tackle the problem alone. The common sense presumes that there must be an understanding between Union members, especially in a current crisis – it is just a geographical misfortune that Italian territory is the nearest for refugees. There is a tragedy developing in Middle East and those, who speak of peace, cooperation, call other people brothers and sisters must show their compassion, understanding and empathy towards those who found themselves in need, in order not to contradict themselves and values they stand for.
I understand the consequences that could occur if Italy starts issuing temporary residency permits to asylum-seekers. These permits will not only allow those who already came to Italy, but can also give a wrong signal to other people – trigger the increase of flow of refugees to Italy from other countries. It is a pity to see that the Union leaders only think of how to set up a bailout fund for debt-ridden countries and negotiate the best conditions for themselves. But the Union doesn’t look to be complete and the latest case undermined the core human values and mission of the globalization and Unions like that – help others, who will help you when the day comes.
All these measures are temporarily and of course later – when the situation stabilizes – most of refugees will return to their countries, as their countries need help to rise from ashes. But in my opinion if there is not a permit to stay, other options to deal with refugees must have been offered and reviewed inside the European Union. Solidarity is what saved Poland in 1980s. Right now we only see ignorance and another example of what can ruin globalization idea in frames of EU – selfishness of single countries – or their representatives.
(1402.) I would like to quickly touch on the subject of globalization in India. Although there are multiple definitions for globalization, we all get the general idea of what it means. Let’s first try to examine where India stands on the world “globalization map”. One of the most common ways to measure globalization is the country’s openness to trade. In this case India’s level is near 1.5%, which is one of the lowest in the world. Another factor widely used measure is the participation in international capital flows, especially the FDI (Foreign Direct Investment) in which India also lags in at about 0.3-0.4 % of the total ($ 1 trillion).
We have to remember that in the beginning of the Christian era India was considered the world’s largest economy. It accounted for about 33% share of the world GDP, and about 32.5% of the whole world population lived in India. Globalization has done India some good, we saw the international trade as a proportion of GDP rise to 24% in 2006 from only 6% in 1985.
We also see many improvements not only economically in the country. In 1999, there have only been 3 shopping malls in the whole country! By 2010, there were about 700. In 2005, the country had problems to keep up with the red hot demand for luxury accommodations in the city. A few years ago, India was the number one emerging retail market in the world, people love shopping. The retail sector was worth about $300 billion and was expected to double in the few years ahead.
Globalization is good for a country like India, it gives them a chance to shrink the gap between the “developed” countries and improve the quality of their lives. India is a great example of how globalization helped them get out of the hole and get closer to equality with the surrounding world.
Despite all these advantages, we have to take into consideration also that the number of landless families has actually increased and the farmers continue to commit suicide. India is still having problems with its’ agriculture, which only accounts for 17% of the GDP. As the time goes by, considering all other positive aspects, we can look forward with optimism to the future and it can be said that India will finally overcome these challenges on its way to becoming a developed country. To answer the popular question if globalization is good or bad, in India’s case, it has definitely done more good than bad.