Blog jest częścią NAWIGATORA do mojej książki Wędrujący świat www.wedrujacyswiat.pl. Jej Czytelnicy mogą tutaj kontynuować frapującą i nigdy niekończącą się debatę na temat światowej społeczności, globalnej gospodarki i ludzkich losów, a także naszego miejsca i własnych perspektyw w tym wędrującym świecie.
Tutaj można przeczytać wszystkie wpisy prof. Grzegorza W. Kołodko.
Zapraszam do dyskusji!
Blog is a part of NAVIGATOR to my book Truth, Errors and Lies. Politics and Economics in a Volatile World www.volatileworld.net. The readers can continue here the fascinating, never-ending debate about the world’s society, global economy and human fate. It inspires one to reflect also on one’s own place in the world on the move and one’s own prospects. In this way the user can exchange ideas with the author and other interested readers.
Here you can download archive of all posts professor G. W. Kołodko.
You are invited to join our debate!
(1371.) Tak, odpowiem podczas wykładu na SGH (za tydzień, 20 kwietnia o 17:00, aula VII) na wszystkie pytania zadane tutaj, na naszym forum dyskusyjnym “Wędrującego świata”, jak i na moim profilu http://www.facebook.com/kolodko.
To à propos wpisu Karola (1366).
(1370.) Globalization and its impact on young generation of Poles.
The notion of globalization became recognizable to Poles right after the end of communism, at the beginning of nineties. I perceive this term as an access to everything by everyone around the globe. Phenomena associated with globalization have different influence on young Poles depending on the essence of these phenomena.
Due to Globalization young poles are provided with the same (more or less) level of education as their peers in other countries. Broad access to information is implemented and realized via the internet and via mobile phones. Globalization facilitated young Poles the access to cultural products and fashion. As a result, every Pole has an access to the same brands (e.g. Samsung, Marks&Spencer, Milka), as its worldwide peers. All significant cultural world events are available to watch or listen, regardless of where they are held. Sport has become a global phenomenon. Such events as Olympics or world championship in football are watched by the whole world.
Every young Pole, who has financial resources to invest, can invest these resources in all world known financial instruments. Additionally, he (or she) can benefit from all world functioning financial and insurance products. By the fact that international economic organizations are operating in Poland, young Poles by working in these organizations have the access to modern working and organizational methods. Moreover, they can participate in the implementation of carriers within these structures.
Globalization is also bringing threats and it causes that young Poles will little differ from their peers from other countries. They will be educated in the same manner; they will dress up and think in a similar way and participate in the same global events. This may cause the loss of national identity and the abandonment of morals or values, which distinguished us so far from other countries. If this tendency persists for few generations our national identity can be in danger. These negative impacts of globalization are a particular threat to the young Poles. It is so because the world shown by globalization is attractive and, therefore, it is easy to give up customs and traditions of previous generations. The globalization is perceived by young people as the modernity, everyone wants to be modern. Young people do not notice bad effects of such thinking as these effects may occur in the distant future.
Through the globalization there are phenomena which affect young Poles and these young people have no influence on them. For example, the rise in unemployment in some region of the world causes migrations of people (who want to find a job) and as a result there is unemployment in other region. The ease of migration and undertaking job may cause sometimes that domestic employers prefer to employ employees from other countries which are ready to work for lower remuneration.
After presentation of the way the globalization affect young Poles and after the analyzing positive and negative consequences I think that generally globalization is a positive phenomenon. It gives young Poles the same life opportunities as to their peers from other countries.
(1369.) Chciałbym się odnieść zarówno do wpisu nr. 1363,jak i nr.1354.
Otóż,Andrzej Lubowski zamieścił w “Gazecie Wyborczej”,w dniu 10 Kwietnia 2011 r.artykuł pt.:
Stany Zjednoczone od dawna żyją ponad stan.Kto spłaci ich długi?”Bardzo ciekawy.Po przeczytaniu tytułu,natychmiast skojarzyłem go ze zdaniem zamieszczonym w “Wędrującym świecie”:
“Papiery dłużne Stanów Zjednoczonych od dawna nie są bezpieczne”.
Zwracam uwagę,na niezwykle trafne i precyzyjne prognozy dotyczące przyszłości Pana Profesora Kołodki.
Zawsze sprawdzają się w 100 %!
Jak chociażby ta dotycząca stopy bezrobocia w Polsce z ponad rocznym wyprzedzeniem.Obecnie ponad 13 % naszych Rodaków jest bez pracy.Czyli tyle,ile przepowiedział Profesor kilkanaście miesięcy temu.
W pażdzierniku 2010 roku, w czasie spotkania bedącego promocją książki:
“Świat na wyciągnięcie myśli”,Pan Profesor powiedział,że spodziewa się,że Rząd będzie niedługo zmuszony do podniesienia podatków. I wszystko do tego zmierza.
Moje zdanie jest takie,że gdyby tego kalibru ludzie sprawowali najważniejsze funkcje w państwie,a więc: premiera,ministra finansów,ministra gospodarki,prezesa NBP,etc.Polska inaczej wyglądałaby.
Wystarczy zobaczyć wykres przedstawiający najważniejsze parametry gospodarki w latach,kiedy Pan Profesor pełnił funkcję Ministra Finansów,kiedy zastosowano “Strategię dla Polski”.Można napisać interesującą pracę magisterską bądż nawet doktorską na ten temat.Jej tytuł brzmiałby: “Strategia dla Polski – jako optymalne rozwiązanie w dziedzinie gospodarki”.
Mamy do czynienia z sytuacją paradoksalną: Pan Profesor jeżdzi po wszystkich kontynentach, doradza rządom ponad 100 państw, a polscy decydenci nie korzystają,albo bardzo mało z Jego rad i ogromnej wiedzy.
“Wędrujący świat” wywarł na mnie takie wrażenie,że właściwie mógłbym zaproponować podzielenie wszystkiego,co napisano w Polsce z dziedziny ekonomii,na dwie epoki:
– tą sprzed napisania i wydania “Wędrującego Świata”
– tą po wydaniu “Wędrującegp Świata”.
Jest to,po prostu,Biblia dla każdego,nie tylko ekonomisty.
A gdybym miał wymienić jakąś jedną,najważniejszą cechę książki, to powiedziałbym tak:
“TAM JEST ZAWARTA PRAWDA”.
Najprawdziwsza i bardzo niewygodna dla wielu osób i środowisk.
(1368.) Panie profesorze, ma pan racje, ze nie reaguje na wygłupy jakiś pismaków z âWyborczejâ. Przecież każdy myślący człowiek wie, że jak na pana napadają, to tylko dlatego, że to pan ma rację. Nie było ani razu odwrotnego przypadku. A że przy okazji pokazują swoje chamstwo to wstyd! Najważniejsze że ma pan rację, a oni nie. Gdzie byli wcześniej jak w âWędrującym świecieâ jest o nadchodzącej rewolucji i o krajach arabskich? Kto przewidział kryzys? W książce znalazłam takie też zdanie â âjak długo jeszcze amerykańskie lokaty będą uważane przez zagranicznych inwestorów za bezpieczne. Bo pewne to one już nie są. Teraz USA mogą znaleźć się w sytuacji, która tak wiele biedniejszych krajów doprowadziła w przeszłości do pułapki zadłużenia. Aby przyciągać niezbędny do finansowania podwójnego deficytu kapitał z zagranicy, trzeba uatrakcyjniać jego lokaty na rynku amerykańskim. A to kosztuje, trzeba bowiem oferować wyższe stopy procentowe. To też możliwe jest tylko do czasu. Nawet w USA. Muszą one zatem przystąpić do działań. I teraz już nie wystarczy wycofywanie własnych aktywów z zagranicy, gdzie okazały się one skądinąd bardziej lukratywne niż w kraju. Teraz już trzeba mocno zacisnąć pasa. Pora zastosować u siebie terapię tak życzliwie przez lata doradzaną innym.â Znowu prorocze stwierdzenia. Jak pan to robi? To chyba nie wizjonerstwo tylko wiedza, której pismakom z gazet przydałoby się trochę więcej.
Serdeczności
E-A
(1367.) Dużo Pan tutaj ostatnio pisze o polskich ekonomistach i ich książkach. Dlatego chciałbym zapytać się o Pana zdanie (o ile można, w końcu to Pana cząstka wirtualnej przestrzeni publicznej) na temat kilku osób i pozycji.
Po pierwsze K. Poznańskiego „Wielki przekręt, klęska polskich reform” opisującą sposób rozparcelowania majątku byłego PRL, de facto pośrednio społeczeństwa polskiego, co dzisiaj skutkuje narastającym zadłużeniem zewnętrznym i wewnętrznym coraz większą fiskalizacją, przeznaczaną na odsetki, zamiast nawet na konsumpcję sfery budżetowej.
Drugą pozycją podobnie ten proces opisującą jest praca Tinnebrauna „Z deszczu pod rynnę”.
Jak w kontekście tych opisów można bronić tezy, że istnieje jakikolwiek sprawiedliwy model dystrybucji prowadzonej poprzez urzędników nie biorących za nic odpowiedzialności jedynie maksymalizujących swoją pozycje społeczną celem osiągania dochodów.
Profesor Owsiak w swojej pozycji o finansach publicznych wyliczył, że z budżetu w Polsce dochody otrzymuje minimum 60% populacji Polski, w końcu to tylko dystrybucja nawet jeżeli odbywa się poprzez dodruk lub wirtualny zapis pieniężny.
Na koniec wśród wybitnych ekonomistów nie wymienił Pan nazwiska Pan Janusza Stacewicza, osobiście jego książki kilkanaście lat temu wywarły na mnie wielkie wrażenie a zwłaszcza ich interdyscyplinarny charakter łączący wiedzę ekonomiczną nie tylko z innymi naukami o człowieku lecz także z fizyką.
(1366.) Szanowny Panie Profesorze,
jeden z organizatorów spotkania ze studentami SGH zachęcił nas do zadawania Panu Profesorowi pytań. Chciałbym skorzystać z tej okazji, zwłaszcza że ma okazję mi odpowiedzieć uznany profesor ekonomii i premier.
1. W najnowszym wywiadzie dla Forbesa Pan Profesor mówi, iż spodziewa się rozszerzenia współczesnej Wiosny Ludów na inne kraje, np. Azji. Czy Pana Profesora zdaniem taka rewolucja jest realna w Chinach? Jak wpłynie ona na przewidywane prześcignięcie gospodarki Stanów Zjednoczonych przez gospodarkę Chin?
2. Czy metafora zbitej szyby jest prawdziwa? Pytam się o to z perspektywy katastrofy w Japonii. Czy przedsiębiorcy pomimo miesięcy zastoju oraz straconych rynków zmodernizują swoje moce tak, iż wyjdą z tego wzmocnieni, ponieważ gdyby nie niszczycielska fala więcej pieniędzy przeznaczyliby na konsumpcję?
(1365.) Na portalu SGH pod linkiem
http://www.sgh.waw.pl/instytuty/ip/wyklady/sprawozdania/view?searchterm=Kołodko) znalazłem poniższy – wcześniej mi nieznany – opis wygłoszonego tam niedawno wykładu publicznego. Wkrótce będę tam gościł ponownie, tym razem na zaproszenie studentów, z wykładem zatytułowanym „Świat i Polska: po czy przed kryzysem?”, więc może warto zapoznać się z relacją z poprzedniego spotkania opracowaną przez Prof. Irenę Lichniak. Wykład odbywa się w Auli VII w budynku głównym SGH przy Alei Niepodległości 162. Zainteresowanych zapraszam!
Prof. zw. dr hab. Grzegorz Kołodko
PO CZY PRZED KRYZYSEM?
Podczas wykładu publicznego, wygłoszonego 4 listopada 2010 r., profesor G.W.Kołodko omówił przyczyny i mechanizmy współczesnego kryzysu gospodarczego oraz przedstawił oblicze świata międzykryzysowego. Odpowiadając na pytanie: po czy przed kryzysem? Profesor stwierdził bowiem, że żyjemy w epoce międzykryzysowej.
Współczesny kryzys gospodarczy, to według Profesora, nie tylko przejściowe załamanie aktywności gospodarczej i zmniejszenie bezwzględnego poziomu produktu brutto.
Jest to kryzys najbardziej rozległy w okresie powojennym. Kryzys finansowy przeniósł się do sfery produkcji, i dalej do sfer społecznej, politycznej i sfery wartości.
Kryzys ten w większym stopniu dotyczy redystrybucji niż produkcji: miał miejsce absolutny spadek wielkości konsumpcji i inwestycji, spadki produkcji były mniejsze, ponadto wystąpiły duże przesunięcia międzynarodowe, regionalne, branżowe i w odniesieniu do różnych grup społecznych. Przyspieszył on proces zmniejszania luki między przeciętnym poziomem produkcji i życia w krajach najwyżej rozwiniętych i krajach ubogich. Światowy układ gospodarczy zmienia się więc na lepsze. W większym stopniu dotknął Europę Zachodnią niż Amerykę Północną, Europę Wshodnią niż Zachodnią. Duże efekty redystrybucyjne kryzys wywołał zwłaszcza w USA, zarówno w sferze realnej jak też psychologicznej i mentalnej.
Skutkiem kryzysu jest spadek zatrudnienia i wzrost bezrobocia, które w wielu krajach nadal rośnie, mimo, że gospodarka wychodzi z recesji. Na przełomie lat 2009/2010 na świecie było o 80 milionów więcej bezrobotnych niż w roku 2007. W USA i w Unii Europejskiej stopa bezrobocia sięga 10%.
Nie jest to jeszcze jeden kryzys koniunktury. Jest to systemowy kryzys współczesnego kapitalizmu, jego neoliberalnej odsłony. Przyczyny kryzysu tkwią w neoliberalnym modelu kapitalizmu. Właśnie w tym modelu możliwe było nawarstwienie się niekorzystnych kryzysogennych zjawisk ze sfery wartości, instytucji i polityki. Oderwanie się sfery finansowej od sfery realnej, głęboka skala nierównowagi, to skutki prymatu indywidualizmu, lekceważenia społecznych aspektów gospodarowania, marginalizacji człowieka, rezygnacji z sensownej interwencji państwa, które neoliberalizm ogłosił wrogiem publicznym numer jeden. Skutkiem osłabiania państwa, drugiej obok rynku, superinstytucji współczesnej gospodarki i niekontrolowanej deregulacji jest narastanie nieracjonalności i kryzysy.
Profesor stwierdził, że zwiększenie podaży pieniądza było posunięciem słusznym, wpłynęło na rozruszanie gospodarki. Jest to jednak działanie na przejawy i skutki kryzysu. Potrzebne są natomiast działania uwzględniające systemowe źródła kryzysu: przebudowa systemu wartości, przeorientowanie instytucji oraz zmiana sposobów uprawiania polityki.
Jeśli chodzi o wartości, to w gospodarowaniu trzeba uwzględniać uwarunkowania kulturowe i otoczenie społeczne, na nowo trzeba zdefiniować cele rozwoju.
Konieczna jest zasadnicza zmiana reguł gry w gospodarce światowej, coraz bardziej wewnętrznie powiązanej. Instytucje, w ramach których obecnie funkcjonuje gospodarka bardziej sprzyjają bałaganowi niż ładowi globalnemu.
Potrzebne jest nowe podejście do sposobów i instrumentów uprawiania polityki. Zasadniczą rolę musi odgrywać koordynacja ponadnarodowa.
Sposobem na unikanie w przyszłości wielkich kryzysów jest poruszanie się po trajektorii zrównoważonego rozwoju, rozwoju zrównoważonego społecznie, ekologicznie, gospodarczo. Wyznaczają ją: wartości, instytucje, polityka. Skuteczna strategia rozwoju i polityka gospodarcza opierać się musi na poprawnej teorii ekonomicznej. W tym kontekście nawiązał do koincydencji teorii rozwoju, przedstawionej w książce „Wędrujący świat”. Mówił o potrzebie nowego pragmatyzmu i nowego podejścia do interwencjonizmu państwowego. Zaprezentowana została nowa książka Profesora „Świat na wyciągnięcie myśli”.
W dyskusji, w której udział wzięli m.in. profesorowie A. Herman, T. Oleksyn, S. Kasiewicz, W. Szymański, R. Sobiecki, dr Z. Krysiak zwrócono uwagę na następujące zagadnienia:
> wielkie dysproporcje dochodowe wyzwaniem dla polityki gospodarczej,
> zmiany w regulacjach przeciwdziałające kolejnym kryzysom,
> kryzys koncepcji polityki antycyklicznej,
> potęga kapitału uniemożliwiająca koordynację państwową i globalną,
> mechanizm przejścia na ścieżkę rozwoju zrównoważonego,
> wpływ kryzysu na kondycję polskiej gospodarki.
Opracowanie: prof. dr hab. Irena Lichniak
(1364.) Globalization is the universalization of economic and political activities, and targeted control of these majors to establish a new universal civilization.
This definition is a victory for the capitalist market system, where the economic sovereignty to the strongest.
The phenomenon of globalization has emerged after the failure of the socialist system politically and economically, to include the areas of finance, marketing and economic exchanges and experiences, bypassing political boundaries.
I see the threat of globalization to the Islamic culture and Islamic identity and its sovereignty is severe, since the intellectual depth and cultural and ideological system of the new world in the field of cultural globalization, an integrated system linked to the political side, the economic aspect, and the two sides together with complementary social and cultural side, and we can hardly separate them. On this basis, the phenomenon of cultural globalization is supported by political and economic influence exercised by the stronger party in the international arena.
The Islamic world does not have to prevent the spread of cultural globalization, because it is a realistic phenomenon imposes itself by the force of political influence and economic pressure and penetration of media and information, implemented by the new world regime. But the Islamic world can control the negative effects of globalization, if we put more efforts to get out of the phase of cultural retardation to the stage of progress in all fields.
the phenomenon of cultural globalization must be based on economic strength and political stability and social peace and progress in all spheres of life, and this requires, first and foremost the reform of conditions in the Islamic world in all these areas, and establish rules of Joint Islamic Action.
This requires to change the means of cultural work, tools and objectives as well, and work on the development of education curricula, and the renewal of the humanities in general, and moving towards the introduction of scientific methods in cultural work and media.
The phenomenon of cultural globalization, must retreat in front of the resistance of the nations that have a distinct cultural heritage, and the will to confront the politics of totalitarianism, which wants to dominate and to insist on forcing people to adopt policies of economic, social, cultural, educational and information, which interferes with their interests, and clashes with their cultural and civilizational specificities.
(1363.) Drogi Michale! Zwolnij mnie, proszę, z obowiązku ustosunkowania się do Twych uwag (wpis 1354). A czegóż innego spodziewałeś się po „Gazecie Wyborczej” jak nie tego, że jej dziennikarz w „bezczelny sposób kpił sobie” z moich prognoz, które teraz znowu się potwierdzają? Szkoda tylko, że odnosiły się do wysokiego, przekraczającego 13 procent bezrobocia, które przecież mogłoby być już znacznie niższe, gdyby nie błędy polityki gospodarczej, które pod propagandowe niebiosa wynosił ten organ prasowy nadwiślańskich neoliberałów. Przecież gdybym się mylił, to nic by nie napisali, a że znowu miałem rację, to zapytali, „czy Kołodko odszczeka, czy uzna, że gospodarka wzrosła, gdyż Donald Tusk przeczytał książkę ‘Wędrujący świat’”. Wiem, że książkę czyta wielu – nawet wrogowie – bo też chcieliby wiedzieć coś więcej, dlaczego im nie wychodzi. To wręcz zdumiewające, ale przy tamtej okazji przez nieuwagę chyba gazeta wzmiankowała o „Wędrującym świecie”, bo przecież boi się zawartej w niej prawdy jak diabeł święconej wody…
Zgadzam się przeto z Michałem, gdy proponuje: „Pomińmy prostackie uwagi nt. książki, a skupmy się może na prognozie.” Tak właśnie, bo książce już nic nie zaszkodzi (publikowana w dziesięciu językach, nakład w Polsce zbliża się do 60 tysięcy egzemplarzy), a zatrudnieniu ludzi poszukujących pracy błędy polityki i medialne manipulacje opinią publiczną zaszkodzić mogą jeszcze nieraz. Gdy pisałem przed rokiem, że za rok – a więc w lutym – stopa bezrobocia oscylować będzie wokół 13 procent, a tak właśnie jest, antycypowałem kontynuację polityki makroekonomicznej i przewidywalne uwarunkowania egzogeniczne. Taki poziom bezrobocia czy – szerzej – skala dezaktywizacji zawodowej to już problem cywilizacyjny. I to pomimo masowej emigracji zarobkowej, która zmniejsza statystycznie bezrobocie, ale przy okazji także eroduje po części kapitał ludzki, bez czego trudno będzie powrócić na ścieżkę szybkiego wzrostu, rzędu 5-7 procent. To jest możliwe, ale nie przy kontynuacji polityki rządu PO, której apologetykę uprawia gazeta. Miast zajmować się propagandą „zielonej wyspy”, która szybko poczerwieniała, należało krytykować błędy tej polityki. No, ale żeby tak czynić, to – bagatela! – trzeba potrafić i chcieć, a przecież żaden z tych warunków nie jest spełniony.
Na końcu, mając na uwadze przede wszystkim trafność mojej prognozy, Michał dodaje: „Nic dodać nic ująć – Brawo Panie Profesorze! Ciekaw tylko jestem, czy dziennikarz “odszczekał” swoje słowa?” Rozumiem, że to też jest pytanie retoryczne. Ja nie „odszczekuję”, bo nie mam czego, oni też nie, bo i po co? Najważniejsze, że cała ta karawana idzie dalej. Tylko dokąd w ten sposób zajdzie?
(1362.) „…czy rząd kraju średniej wielkości, jakim jest Polska, ma szanse obronić się przed tego typu szantażem?”, zapytuje Piotr (wpis 1353), odnosząc się do tego, że agencja ratingowa Standard & Poor’s „zagroziła obniżeniem ratingu Polski”. Ma nie tylko szansę, ale sądzę, że się obroni. Oczywiście, ta czy inna agencja może nam obniżyć rating, kierując się swoją wizją świata i Polski. Jeśli wszakże tak by uczyniła, to nie dlatego, że rząd jakoby „majstruje” przy OFE, co niby zagrażać ma stabilności finansów publicznych, gdyż jest dokładnie odwrotnie, lecz z tego powodu, że już doszło do załamania równowagi budżetowej i teraz, bez tego „majstrowania”, byłoby jeszcze gorzej.
Wobec zapaści finansów publicznych – dodajmy, że spowodowanych błędami polityki makroekonomicznej, zarówno rządu, jak i NBP, popełnionymi podczas minionych pięciu lat – ograniczenie finansowanych z przyrostu długu publicznego transferów do OFE jest słusznym posunięciem. Słusznym na zasadzie mniejszego zła. To ratuje (w miarę) budżet nie tylko na krótką metę – na kilka najbliższych lat – lecz stwarza przesłanki opanowania sytuacji w długim okresie. Dzięki zabiegowi ograniczającemu roczną wpłatę do OFE o kilkanaście miliardów złotych, a więc o ponad 1 proc. PKB, na jeszcze większą skalę (bo powiększoną o skumulowane odsetki) zmniejsza się przyrost zadłużenie państwa. Nielogiczny jest argument agencji, że ”rząd dokonał zmian, by uniknąć reform fiskalnych” i dlatego „w średnim terminie poziomy długu w relacji do PKB mogą się pogorszyć.” Tak, ten rząd nie był i nie jest w stanie dokonać pożądanych reform, o czym fachowcy z S&P powinni wiedzieć już od kilku lat. Ale powinni też wiedzieć, że akurat zmniejszenie obciążających sektor finansowy państwa wpłat do OFE hamuje, a nie przyspiesza relację długu do PKB.
Gdyby stać li tylko i wyłącznie na gruncie chłodnej analizy ekonomicznej, to można być zapytać, gdzie był Standard & Poor’s wtedy, gdy ewidentne błędy rządu, prowadzące nieuchronnie do strukturalnego zawężenia bazy podatkowej, zbliżały nas do obecnego kryzysu finansowego? Znowu nie widział i nie wiedział, jak w przypadku niektórych amerykańskich banków inwestycyjnych spekulujących zatrutymi aktywami, które łatwą rękę obdarzane były potrójnym AAA, co się dzieje? Od tego są – a przynajmniej być powinny – agencje ratingowe, aby ostrzegać na czas i pomagać w unikaniu błędów, a nie zajmować się lobbyingiem po niewłaściwej stronie.
(1361.) Joanna nie wie, „czy takie rankingi maja dla Pana znaczenie”, przy czym chodzi jej o ranking polskich ekonomistów opublikowany ostatnio przez „Gazetę Bankową” (wpis 1334), w którym zostałem uplasowany na bardzo wysokiej, bo czwartej pozycji, tuż za znakomitym Profesorem Kazimierzem Łaskim, którego osobę szanuję, a dorobek cenię. Dzielą mnie od niego zaledwie 3 punkty na zdobytych (?) 173. Przy okazji wielu komentatorów dziwi się, że ekonomiści głośni – znani z gazet i telewizji – znaleźli się na odległych pozycjach. Ale to przecież dlatego, że są znani, a nie wybitni. Ale to mało ważne, bo ten ranking jest niewiarygodny.
Tym bardziej on, i jemu podobne, nie mają dla mnie znaczenia, gdy pominąć to, że przeszkadzają, bo chcąc, nie chcąc – a ta moja odpowiedź też tego dowodzi – trzeba się niekiedy odnieść do takich „konkursów piękności”. A ten akurat trąci dużą tendencyjnością i na pewno nie odzwierciedla istniejącego stanu rzeczy. Może dlatego został ogłoszony 1 kwietnia? Przecież wystarczy poszperać po systemowo poprawnie przeprowadzonych rankingach międzynarodowych – a tak naprawdę to prawdziwe i istotne osiągnięcia naukowe weryfikować się muszą w konkurencji ogólnoświatowej – albo poserfować po internecie i zobaczyć, kto i gdzie się naprawdę ze swoim autentycznie naukowym dorobkiem plasuje. Wszak dostępne są indeksy cytowań. Można też – jak ktoś chce – zajrzeć do najpoważniejszych bibliotek i sprawdzić, co i kogo mają w swych zbiorach, czyli kto de facto się liczy.
Ile wart jest ten „ranking”, dowodzi nieobecność na liście (przynajmniej w pierwszej dziesiątce, bo całej listy nie znam) tak wybitnych ekonomistów, jak chociażby profesor Władysław Szymański czy Witold Małecki. Albo Michał Gabriel Woźniak czy Stanisław Flejterski.
A tak przy okazji to ciekawe, czy ktoś już zapytał organizatorów tego rankingu, kto go finansował? Bo to często wiele wyjaśnia.
(1360.) Gdy czytam takie oto stwierdzenie: „Jestem za podatkiem liniowym, bo bogaci mówią, że to jest dobre, a ja chcę być jak bogaci.” (Marti Polina, wpis 1329) jako próbę wyjaśnienia powodów, „dla których tzw. przeciętni ludzie (niezbyt lub średnio zamożni, nie mówiąc o biednych, którzy milczą) wypowiadają się na wrażliwe społecznie tematy wbrew własnym interesom. Np. są za podatkiem liniowym” (Hanka, wpis 1323), to jestem zdumiony. Marti Polina wpadła na jeszcze dalej idące „wyjaśnienie”, bo oto „Są biedni, więc chcą naśladować bogatych, nawet jeśli szkodzą samym sobie.” Szkodzą, ale nie dlatego, że chcą naśladować bogatych, lecz dlatego, iż ich się okłamuje. Nie można więc ich za to winić! Przecież wiadomo, że celowo manipuluje się opinią publiczną – wykorzystując do tego media i niektóre tzw. autorytety ekonomiczne – aby narzucać większości swój własny, partykularny interes grupowy. Mamy demokrację, a więc decyduje większość. Trzeba zatem tak pisać i mówić, aby ludzie nie dysponujący z natury rzeczy ani stosownymi informacjami, ani wiedzą niezbędną do poprawnej interpretacji tych informacji dokonywali wyborów dla nich niekorzystnych, jeśli nie wręcz szkodliwych.
Stąd właśnie takie prostackie pomysły, jak wspomniany podatek liniowy, sugerujący jakoby mniejsze obciążenia fiskalne, choć tak naprawdę to byłyby one dla niżej uposażonych grup ludności większe (przede wszystkim wskutek kompensacyjnego podniesienia podatków pośrednich, zwłaszcza VAT, oraz innych opłat). I o to w tym z gruntu neoliberalnym zamyśle chodzi. Miałby on służyć mniejszości kosztem większości, ale w warunkach demokracji nie da się tego narzucić, trzeba więc ludzi oszukiwać tak długo, aż uwierzą w takie kłamstwa i będą działać na własną szkodę.
Piszę o tych mechanizmach manipulowania opinią publiczną szerzej w pierwszym rozdziale „Wędrującego świata”, pokazując, że jeśli ktoś nie ma racji, to albo się myli, albo kłamie. A to nie to samo. Ktoś w swojej naiwności może wierzyć w jakieś niedorzeczne rozwiązanie ekonomiczne, bo tak mu wmówiła poczytna gazeta czy popularna telewizja, korzystając z pseudoargumentów usłużnych, często nieźle wynagradzanych analityków, komentatorów, ekonomistów, dziennikarzy opowiadających swoje mumbo-jumbo, czyli dyrdymały. A, jak wiemy, stukrotnie powtarzane kłamstwo staje się prawdą.
Trzeba przeto również po stokroć powtarzać prawdę, aby się przebiła. I dlatego linia wywodu obnażająca takie zakłamanie tak porażająco i irytująco zadziałała na tych, co kłamią. Bo ci, co się mylą, dają się przecież przekonać racjonalnymi argumentami. Słusznie więc pisze Hanka, że „trzeba tak zrobić, żeby zrozumieli.” Robimy. A my na naszym blogu szczególnie dużo. I nie jest to syzyfowa praca.
(1359.) Zbigniew wie, że jestem „zwolennikiem podatku progresywnego PIT”, ale chciałby też dowiedzieć się, co sądzę „o podatku CIT, czy powinien być progresywny, czy liniowy i dlaczego” (wpis 1328). To fundamentalne pytanie, gdyż w istocie dotyczy najbardziej żywotnych zasad funkcjonowania społeczeństwa, gospodarki i państwa. Zanim krótko odpowiem, to wpierw polecę długą – i bardzo dobrą! – książkę wybitnego znawcy prawnych i ekonomicznych aspektów systemu finansów publicznych, prof. Cezarego Kosikowskiego. Właśnie ukazała się nakładem Wydawnictwa Temida 2 obszerna (s. 554) monografia jego autorstwa zatytułowana „Naprawa finansów publicznych w Polsce (przyczyny, metodologia, kierunki i propozycje)”. Kto chce więcej i naprawdę zrozumieć, co od czego zależy, jeśli chodzi o podatki i inne dochody państwa, z jednej strony, oraz jego rozchody i wydatki, z drugiej, niech czyta, bo warto.
Jestem zwolennikiem progresywnego podatku od dochodów osobistych, o trzech lub czterech stawkach rozciągających skalę progresji i zachęcających do maksymalizacji dochodów (co oznacza, że również skrajna, najwyższa stawka, nie powinna zniechęcać do zarabiania), a zarazem liniowego podatku od dochodów przedsiębiorstw. Dlaczego? Otóż trudna sztuka wpierw stworzenia, a potem sterowania sprawnym systemem fiskalnym polega na skutecznym połączeniu jego funkcji redystrybucyjnej oraz stymulacyjnej. Dobry system podatkowy to taki, który sprzyja zarówno spójności społecznej, jak i formowaniu się kapitału. To pierwsze wymaga progresywnego opodatkowania dochodów osobistych, to drugie liniowego podatku pobieranego od przedsięwzięć komercyjnych.
Wobec pierwotnego, rynkowego podziału dochodów, z natury rzeczy bardzo nierównomiernego, konieczny jest wtórny podział dokonywany poprzez budżet. Bez takiego instrumentu nie ma mowy o spójności społecznej, a więc i o rozwoju gospodarczym. Część dochodów (sztuka polega na tym, aby wiedzieć jaka i jak ściągana?) musi być przejęta przez działające w interesie publicznym państwo tam, gdzie dochody powstają, i transferowana tam (sztuka polega na tym, aby wiedzieć dokąd i jak?), gdzie ich wydatkowanie jest nieodzowne dla utrzymania i rozwoju odpowiedniej jakości kapitału ludzkiego i społecznego oraz infrastruktury. Nie trzeba dodawać, że wszystkie te trzy elementy są absolutnie niezbędne dla rozkwitu prywatnej przedsiębiorczości, nawet jeśli jacyś przedsiębiorcy nie zdają sobie z tego do końca sprawy, a jacyś ich naiwni lobbyści uważają, iż im więcej będzie narzekania na „obciążenia” podatkowe, tym będą one niższe.
Progresywne opodatkowanie dochodów osobistych w skali, która nie zniechęca do zarobkowania – a przy dużym udziale podatków pośrednich wliczanych w ceny towarów zachęca do oszczędzania – sprzyja takiej wzrostowej, sprzyjającej spójności społecznej gospodarce rynkowej. Dzieje się tak ze względu na malejącą krańcową „dotkliwość” opodatkowania. Innymi słowy, pewnie Zbigniew też płaciłby chętnie na przykład 50 procent podatku od dochodów ponad milion złotych rocznie i cieszył się wciąż każdą pozostającą mu potem netto połówką miliona. Odwrotnie działoby się, gdyby każdy tysiączłotowy dochód obłożony był niską stawką na przykład 25-procentową, stawki procentowe podatków są bowiem względne.
Z drugiej strony, jeśli chodzi o dochody uzyskiwane z działalności gospodarczej, muszą one sprzyjać sprawnemu funkcjonowaniu przedsiębiorczości, zwłaszcza prywatnej, a więc kierującej się motywem zysku, oraz tworzeniu kapitału. Innymi słowy, musi być z czego odkładać na inwestycje i musi się to opłacać. Każdy światły ekonomista powinien wiedzieć, że nie będzie się opłacać, jeśli całokształt polityki makroekonomicznej nie będzie sprzyjał utrzymywaniu na odpowiednim poziomie zagregowanego popytu. Dlatego też państwo również musi regulować poziom swoich wydatków. Liniowe opodatkowanie zysków przedsiębiorców, przy łagodnej stawce, zachęca zatem do ekspansji, wzrostu produkcji i obrotów (i, w konsekwencji, zatrudnienia), nakręcając koniunkturę gospodarczą. Łagodna stawka bynajmniej nie oznacza sytuacji, że im jest ona niższa, tym lepiej. Istnieje jej dolny próg, wyznaczany przez kryteria bilansowe całego systemu fiskalnego i zejście poniżej takiego progu obraca się przeciwko wzrostowi gospodarczemu.
Nie znam kraju, w którym istnieje idealny system podatkowy. Taki może system powstać może wyłącznie w ujęciu modelowym. W praktyce trzeba zatem zdążać w kierunku właściwych rozwiązań i odpowiednich proporcji zapewniających dwie rzeczy na raz: dynamikę i równowagę. Może warto w tym kontekście przypomnieć, że gdy po raz pierwszy zostałem wicepremierem i ministrem finansów, zastałem nie tylko wolno rosnącą gospodarkę i głęboko niezrównoważony budżet, lecz również wygórowaną stawkę CIT w wysokości 40 procent! To też był rezultat sławetnej „szokowej terapii”. Wpierw zainicjowałem proces redukcji CIT do 32 procent (ustawowo przesądzono, począwszy od 1997 roku, obniżkę o dwa punkty rocznie), a potem – gdy rząd AWS-UW zredukował ją zaledwie o 4 punkty, do 28 procent – CIT został radykalnie obcięty do obecnych 19 procent, począwszy od 2004 roku. Tak oto na 21 punktów, a więc o ponad połowę, zmniejszenia stawki CIT, aż 17 punktów to dzieło tzw. lewicowych rządów wskutek realizacji wpierw „Strategii dla Polski”, a później „Programu Naprawy Finansów Rzeczypospolitej” (szeroko o tym piszę w dwu książkach dostępnych w formacie pdf w internecie: „Polska alternatywa. Stare mity, twarde fakty, nowe strategie” http://tiger.edu.pl/ksiazki/polska_alternatywa.pdf i „O Naprawie Naszych Finansów” http://www.tiger.edu.pl/kolodko/ksiazki/O_Naprawie_Naszych_Finansow.pdf). Wtedy też – w latach 1994-97 – wyeliminowałem 6-procentowy podatek importowy oraz obniżyłem stawki PIT z 45, 33 i 21 procent do odpowiednio 40, 30 i 19 procent. Pomimo to rosły przychody budżetowe wraz z poszerzającą się wskutek szybkiego wzrostu produkcji i sukcesywnej absorbcji szarej strefy bazą podatkową. A zatem odwrotnie niż w ostatnich latach, które doprowadziły do obecnej zapaści budżetu.
Dodam jeszcze, że jestem zwolennikiem zintegrowanego traktowania wszystkich dochodów osobistych i ich jednakowego opodatkowania, a także jak najmniejszej skali wyłączeń i tzw. ulg. Tzw., bo podatki to nie jakieś obciążenie, tylko swoista cena, jaką się płaci za usługi społeczne. Rzecz w tym, aby ich zakres był ekonomicznie racjonalny, a służący mu system redystrybucji przejrzysty. I prosty, a nie prostacki, jak sugerowany przez neoliberałów podatek liniowy. Czyż bowiem jest ktoś, kto potrafi obliczyć należny podatek w wysokości 18 procent, a nie potrafiłby wyliczyć opłat wynoszących, dajmy na to, 27, 38 i 50 procent? System czytelny to taki, w którym łatwo można określić podstawę opodatkowania, a nie taki, w którym jest jedna stawka podatkowa. Jednakże w odniesieniu do CIT, ze względów ekonomicznych sprzyjających formowaniu kapitału, ma ona uzasadnienie. PIT natomiast musi pozostać progresywny. I tak będzie.
(1358.) Globalization, as we know it today, is the integration of different markets and trading channels and making international business.
Although, globalization is in its peak in the 21th century, it has begun to form a long time ago. Starting with establishing first coins of gold, we have come to the technologically advanced era, where money transferring and oversea transactions are facets of everyday life and very soon we are likely to have computer-managed control systems of the unified, intangible money.
In this age of information and technology, where we can send, receive and share information in seconds, it seems that much more is possible than the mankind has achieved. Lots of economical, social and ecological problems still unsolved indicate, that, unfortunately, we are not capable of many things yet.
Today, unequal distribution of the world’s wealth is obvious and we need to do something drastic in order to transform world economy and have social welfare.
If we want to have a globalized, developed and secured society, we should make sure that everyone gets a piece of the pie that is called the world’s wealth.
International organizations would do a great job towards the development of economic globalization by encouraging international trades, foreign direct investments (FDI) and export/importing. Nowadays, a lot of money, time and energy are wasted on aiding third world countries and helping them to survive on an everyday basis. Of course, such initiatives are positive and should be encouraged, but I believe that a serious portion of this effort could be spent more reasonably.
As an old proverb goes, “Give a man a fish and you have fed him for today. Teach a man to fish and you have fed him for a lifetime”. It’s always wiser to teach someone to do the job rather than to do it yourself. By making foreign direct investments and setting up different enterprises in Africa, South Asia and other poorest regions we will create job opportunities and thus give the indigenous people chance to earn their living and help themselves.
Recruiting the world’s poorest people and making investments in the most poverty-stricken areas is the essential tool for development of the markets of these regions and later on for integrating these markets in the world’s unified economy. The market of the so called developed countries may soon reach the maximum of its capability and will require to enter new economies with new human and natural resources, but when this day will come these untapped markets will have no infrastructure, so it’s reasonable to think ahead and start transforming the business environment by opening new opportunities in the “new world”.
(1357.) To oczywiste ze IMF, S&P oraz inne zekomo niezalezne agencje beda obnizaly rating, obcieto skladki do OFE wiec wielkie koncerny finansowe mniej “zarabiaja” – zdzieraja z Polski, wiec musza odreagowac, postraszyc, ze to niby grozi katastrofa dla polskiej gospodarki.
P.S.
mam prywatne pytanie, na kogo powinienm glosowac w nadchodzacych wyborach, aby miec chociaz odrobine poczucia przyzwoitosci, ze nie zmarnowalem glosu oraz oddalem glos na srodowisko bliske pogladam profesora?
SLD – oni sami czesto niepotrafia zinterpretowac tez stawianych przez Spoleczna Gospodarke Rynkowa – i jej mentora w Polsce prof Kolodke.
Pozdrawiam
(1356.) Since 1990s, the globalization has profound influence and change nation-state sovereignty.
Supranational organizations have more and more effects on the political life of the state. For example the U.N., the WTO, the IMF, the World Bank, etc. They began to depth beyond the traditional boundaries of sovereign states, have a direct significant impact on the nation state’s domestic political and economic processes.
Multinational corporations (MNC) not only manipulated the process of economic globalization, but also to a certain extent about the nation-state’s domestic politics.
International factors become the basic variables which have restricted the domestic political development. Any country to make decisions on important domestic issues must take fully into account the international environment on the possible impact of these decisions and vice versa.
The increasing of global issues makes the boundaries of state power to some extent blurring. For example conservatory ecology, disease control, control of mass-destruction weapons, etc.
From here we can see that there has been a profound impact on nation-state and its sovereignty by globalization. In the meantime, nation-state and its sovereignty still in the position of the core and play a central role in the domestic and international political life. In my opinion, nation-state still will play an important role. The national sovereignty also still an important foundation of country and the most important political rights.
In order to meet these challenges, as a developing country, China should farthest safeguard state sovereignty, enhance state interests and play an important role in the international affairs when participate in internationalization process. In my view, our national strategy should include these policies as follow,
Deepen the research, based on the characteristics of our country and national interests, to form China’s own global strategy and global governance strategies. We should build a correct view of globalization and its challenges to national sovereignty. We can find globalization and its challenges to national sovereignty with the objective necessity. To embrace globalization is the only right direction which developing countries safeguard state sovereignty.
Enhance overall national strength and improve China’s international competitiveness. This is a fundamental way to enhance the national power and protect national sovereignty. Boost the economic development, increase the state’s economic aggregate and improve people’s living standards; consolidate national defense forces. This is a basic way to increase the overall national strength. At the same time attention to national people’s cultural, educational, psychological and physique, national cultural superiority and advantage, the country’s human resources and strategic reserve of talents, the government’s cohesiveness, social stability, etc.
Continue to increase open to the outside world, actively participate in international cooperation, especially participate in the formulation of international rules, playing an important role in global governance.
Establish the overall national security strategy, safeguarding the fundamental interests of the country. Globalization is the information age and network era, national security strategy should be adjusted in real time. In addition to maintaining the territorial integrity, national honour and national security, and we also reduce financial risk and the economic dependence, protect strategic resource reserves, protection of strategic human resources, promote national culture and maintaining ecological balance, ensure the species of security, the fight against international terrorism, etc. For safeguard national sovereignty, from the political, economic, military, science and technology, culture, education, information, resources, human resources, ecology and other aspects of strengthening national capacity to resist global risks, to ensure the independence of China in the era of globalization.
(1355.) The new book by Professor Francis Fukuyama – now at Stanford University – has just been published. It’s called “The Origins of Political Order: From Prehuman Times to the French Revolution” (Farrar, Straus and Giroux, New York 2011). This time it’s a captivating story on the political order. Or – as it unfortunately happens more often – on the political mess.
Fukuyama in his newest work, covering the times since the onset of mankind until the French Revolution (the second volume, still to be written, will bring us to the modern times), discusses the conditions for performing social structures and political regimes pointing to three indispensable conditions for such: strong state, the rule of law, and accountable leadership.
Just take a look around and ask what you’re missing in your part of this volatile world? Maybe there is too strong leader and too weak government, with inadequate institutions? Or not the law is ruling the political process but the people, so-called elites, which mainly take care of their particular interests, ignoring the publico bono?
The Fukuyama book is not only – as usual – a scholarly work but at the same time it’s absorbing and enjoyable reading. So, don’t be afraid to go through these 608 fascinating pages!
(1354.) Panie Profesorze, gratuluję! Dopiero teraz skojarzyłem pewien fakt. Otóż ponad rok temu ukazał się w Gazecie Wyborczej artykuł pt. “Złote myśli Grzegorza Kołodki” w którym to dziennikarz w dość bezczelny sposób kpił sobie z prognoz Pana Profesora. Pisał tak:
“Przyszłość polskiej gospodarki [prof. Kołodko] widzi czarno: “Sądzę, że za rok o tej porze (…) stopa bezrobocia oscylować będzie wokół 13 proc.” – pisze [prof. Kołodko].
A co, jeśli czarne prognozy wicepremiera się nie sprawdzą? Czy Kołodko odszczeka, czy uzna, że gospodarka wzrosła, gdyż Donald Tusk przeczytał książkę “Wędrujący świat”, którą były wicepremier rozdaje na prawo i lewo i bez której nie pokazuje się w żadnym z mediów?”
Pomińmy prostackie uwagi nt książki, a skupmy się może na prognozie. Artykuł jest z lutego 2010, a oto stopa bezrobocia dla stycznia i lutego 2011:
Data Stopa bezrobocia [%]
2011.02 13.2*
2011.01 13.0*
[*dane z portalu Money.pl]
Nic dodać nic ująć – Brawo Panie Profesorze! Ciekaw tylko jestem, czy dziennikarz “odszczekał” swoje słowa?
Pozdrawiam.
(1353.) Panie Profesorze,
Agencja Standard and Poor’s zagroziła obniżeniem ratingu Polski. Co ciekawe, za jeden z powodów podała ostatnie zawirowania wobec OFE. “Reforma OFE pomoże zmniejszyć deficyt i obciążenie długiem, to jednak naszym zdaniem nie poprawi długoterminowej stabilności finansów publicznych. Co więcej, te kroki mogą nadszarpnąć zaufanie rynków, zaszkodzić rozwojowi krajowych rynków kapitałowych, a także osłabić potencjał polskiego wzrostu. Ponieważ rząd dokonał zmian, by uniknąć reform fiskalnych, w średnim terminie poziomy długu w relacji do PKB mogą się pogorszyć, a tym samym pogorszy się wiarygodność kredytowa” – czytamy w ostatnim raporcie tej firmy.
Jak Pan sądzi, czy tego typu groźby są rzeczywiście efektem kiepskiej polityki gospodarczej rządu Donalda Tuska, czy może przejawem działania potężnego lobby sprzeciwiającego się zabraniu OFE dużej części zysków?
Jeśli bardziej prawdopodobna jest druga możliwość, to jak Pan sądzi, czy rząd kraju średniej wielkości, jakim jest Polska, ma szanse obronić się przed tego typu szantażem? Widzimy przecież, jak brutalne ataki ze strony agencji ratingowych przeżywa obecnie Portugalia.
To chyba kolejny argument w generalnej dyskusji na temat wiarygodności agencji ratingowych i ich roli w generowaniu światowego kryzysu.
Ps. Panie Profesorze, po liczbie wpisów osób o chińsko brzmiących nazwiskach można podejrzewać, że przebywa Pan w Chinach. Czy nadal “Chińczyki trzymają się mocno”?
(1352.) Globalization! Globalization!!, Globalization!!!, we have heard a lot about these topic from the beginning of these semester but what am finding difficult to comprehend is who is globalization, where is he from, what are the benefits that accompanied it. The purpose of it and the effect, how it affect the Africans as a whole is what bothers me cause am from that continent. If we say that globalization has come to impart the life of people in a positive way what happens to csr. Most of these country or company that is preaching globalization where the once that were give opportunity to drill oil in my country and there effect is not see in the life of the people or the community as a whole.
If globalization is giving back to the community l don’t see it working for the African, we are told that we can set our own rule to govern them and when going out of it they should be cautioned, remember that you need not be told how you should treat your fellow human being.
Am not against globalization all am saying that if you take from somewhere you need to put back if not you will have nothing to take as time goes on, that is law of Carmen. African is the next continent in the world that the so called developed countries will come back to ask for the way forward. Undermining there present situation or position today l now it will be Africalization.
I strongly believe that the aim of this globalization is to help countries or lead them in the right part to development and move them out of the state of poverty but in a situation whereby the continent will be milked, by country which have come to help at there own expense its not important. So my own candid opinion is that if you want to help come with a clean hand and don’t hide under that umbrella that the leader in Africa are corrupt but believe me you are more corrupt by trying to decisive people and give a face value of what you are not, Yes we need help, but we do not want it to be in a modernized form of slavery and the whole world will in general think that African do not like change that not true. We want change but don’t use globalization to deceive, trap or enslave the people, if we want to preach globalization, let’s practice it with ethics, equity and good manner.
(1351.) I like the idea of globalization, but I’m not that excited about speeding that process up artificially, as it is happening right now with the European Union. Of course a large number of states being united and operating within a single system is a good sign, from the other hand, those members who aren’t competent enough to keep their promises could drag the entire system down and make it weaker in comparison to similar unions between other countries.
The best example is Greece – the country must have never been accepted in the Union. I don’t have anything against the country and its population, but let’s face it – their presence in the European Union proved to be expensive both for the European Union and for Greece as well. The country uses Euro and must obey rules and regulations of the European Union. But their economic system is so weak and vulnerable, that they would have definitely be better off if some of fiscal and monetary policies were not regulated and were decided based on the performance of the economy. For instance, they use Euro right now, and can’t devaluate that currency in order to achieve higher exports, lower imports and turn the tide when it comes to that huge trade deficit. From the other hand, these expenses and inefficiencies must be covered from the wallets of taxpayers in more productive European Union countries and it is not fair. Especially because Greek people are so different with its culture, attitude towards life, business and money. Instead of rolling sleeves up, accepting temporarily inconveniences and working even harder, they keep organizing strikes and argue, which is a very costly thing and someone has to pay for that. To pay for someone with no real reason to believe in a quick turnaround is not an economically justified way to solve problems.
There are other countries whose presence in the European Union doesn’t look to be desirable at the moment since their positions are weak and can’t improve really fast – Portugal, Estonia, Latvia and Lithuania. In my opinion, countries must strive to achieve a better effectiveness in order to keep their place in the Union among strongest countries, because as the things develop now – some countries and governments have already feel and use that unspoken agreement to bail a country out eventually even if you personally screw everything up, they still feel that invulnerability. To fix that embedded weakness, strong policies has to be implemented. In my opinion the globalization can be more effective and a win-win for everybody when strong countries enter in agreements with strong countries, weak countries work closely with weak countries and these alliances have tight connections, resources, knowledge and technology exchange between each other.
(1350.) Financial globalization is an unstoppable trend. It is not only an opportunity for China’s economic and financial development, but also a severe challenge.
1. The positive effects on China’s financial
Financial globalization has the benefits for China to attract foreign investment, accelerate the industrialization. China has to invest huge capital and advanced industrial technology for industrialization. The foreign investment has played a positive role to China’s funds shortage, and driving the technology diffusion and personnel exchanges.
Financial globalization has the benefits for China to learn the advanced financial operations and improve financial efficiency, because in most developed countries, they have the better financial system and financial risk control mechanisms than developing countries. At the same time, financial globalization has increased the financial competitions between domestic and international, forcing Chinese financial institutions to reduce the transaction costs, improve the capital efficiency and enhance core competitiveness with financial innovation.
2. The negative effects on China’s financial
With the development of financial globalization, China’s financial sector will be faced with more challenges. The participation in financial globalization will give China long-term benefits, but due to China’s market economy was established later, the financial system is incomplete, the financial sector profitability and financial risk control mechanisms are not strong. There will be a huge impact to China’s financial system if so many foreign financial institutions entered into China.
Financial globalization created a sound environment for international fluid capital to make financial risks. The basic condition for the formation of international fluid capital is to have enough financial freedom and openness. Financial globalization reduced the barrier of capital flowing in international so that they can flow from one country to another country or one market to another market quickly.
Financial globalization has exacerbated the vulnerability of banks. In many developing countries, their credit institutions are not managed strictly. Banks are lack of precise benefits measurement and risk assessment so that there will be much misallocation of credit funds and increasing the bank’s non-performing assets.
Financial globalization has increased the difficulty of financial regulation. Financial globalization means that financial capital can flow freely and profit in the global. Many international financial resources were developed excessive and disorderly for profits. Moreover, the rapid development of modern financial trading tools help the huge amounts of money can transfer in a short-time, and do not know where it is go. This gives China’s financial supervision a serious challenge, and weakened the control for its monetary policy.
(1349.) Transformation has always been a common phenomenon that happens to many countries. Transformation occurs when a country encountered bad economic situation, changes in the politics, new implementation of laws and regulations, etc. However, not all transformations can actually have a positive result. It has to depend on the group or an individual who initiated the transformation.
I would like to discuss about my country’s (Singapore) transformation from a small struggling island nation to a thriving metropolis. This credit has to go to our HERO, Singapore’s minister mentor Lee Kuan Yew. He was responsible for turning our developing nation into one of the world’s most developed countries. After Singapore became independent in 1965, he led Singapore into joining the United Nation in order to have the sovereignty of Singapore recognized. He knew that tackling corruption in the country means that the government officials should be well paid. As a result, Singapore became corruption free unlike Russia and China who were said to be one of the countries to have the highest corruption rate. Being a corruption free country is an advantage because it attracts more foreign investments into the country.
He also believed that overgrown population would hinder the economic progress. Therefore, he developed the “Stop at Two Family Planning Campaign”. Each family would only have a maximum of two children and women were encouraged to undergo sterilization. However, this has affected our population growth now. We have to depend on immigrants to sustain our population growth. Nevertheless, our government has noticed this and has started to issue cash bonuses to families who have given birth to a child.
Our economic growth is a result of the strict rules that were created by Lee Kuan Yew. Anyone caught drug trafficking can receive a death penalty in Singapore. The enforcement of such rules are from fines to corporal punishment. Such regulations have transformed Singapore into a clean and fine city and was said to be a very safe country. Before the independence of Singapore, the country had many riots between the different ethnic groups. Therefore, Lee Kuan Yew prohibited the disruption in religious and racial harmony. This has made Singapore a multi-racial and multi-cultural country now.
In conclusion, the success of the current Singapore was due to the effective transformation led by Lee Kuan Yew. Without him, Singapore would not have become one of the Asia’s four tigers.
(1348.) What can we say about the process that covers almost every aspect of modern human’s life in every possible and sometimes even surprising ways? Of course, such a complex event as Globalization could not be totally negative or fully positive for the actors, which it is influencing. As always, there are winners and losers who have been trying to oppose or support it in order to achieve their local goals but in the end, it does not really matter in a wide perspective. I would argue that the Globalization is not a totally brand new product. Of course, the technological progress boosted it significantly but only boosted not started. It is rather an old idea which became possible to be implemented thanks to new technologies which made globalization what it is today by easing flow of the information and money, positively affecting the availability of goods for countries which are quite far away from the producers and of course, making the communication on long distances possible without any significant time problems. Thus, globalization is not a new process, but in 20th and 21st centuries, it was upgraded to another level. What is the driving force of the globalization, what lies in the core of this ultimately complex and unpredictable process? Denationalization of markets, political and legal systems points at economics. But surprisingly what I want to focus on is not tightly linked to economics. I would like to make a bold statement that the main engine of the globalization is not a simple wish to gain as many benefits, from tight relations with others, as possible but a notion of just being the integral part of progress. The majority of population all over the entire planet is wearing, eating, watching and consuming same products. This of course has the reverse side as for example the threat of destruction of local societies and industries or the clash of the civilizations as in the case of West and East….but in the end what we are moving to? I would say that some sci-fi books about the planet earth government and so on and so forth now appear to me not as unimaginable as it was for a farmer living in the middle of Kentucky in 1960s. Why? Because nowadays after seeing the big picture of human race history one statement can be made. Globalization is inevitable as it is the product of a human nature. We are societal creatures who seek interaction with each other. So, if before the process of integration was going on within the nation states now it is moving on upper level of inter-societal and inter-state integration.
(1347.) At first instant, when thinking of globalization in its broad terms, we connect it with rapid changes in the world’s economy, with removing the barriers (so liberalization), what allows for integration and interdependence between the world’s countries through the exchange of goods, information, technology. Thus, most of us -here I relate mainly to the inhabitants of Poland (since we know that the perspective from which the poor countries look at globalization is not that flourishing and results in many concerns)- associate it with progress: accelerated technological development, free flow of information, possibility to travel easily around the world or even to work in plenty of countries. Our life is changing at the fast pace.
However, does this never-ending growth take into consideration our fundamental and foremost environment – natural environment?
Unfortunately in this sphere progress is not being made, on the contrary, we are the witnesses of the fearful slide back. A corporate way of thinking is based on endless exploitation of natural resources. Since 1950’s we have been using and devastating more than ever before and still the emission of greenhouse gases are predicted to increase by 25% to, in the worst case even, 90% within 2030, compared to the beginning of the 21st century. Yet at the same time trees, which play so important role in absorbing those gases, are being removed from the Earth at the phenomenal speed. Human-caused extinction of various species proceeds aggressively and what is worse it is an irreversible process.
Still there are those, for whom the vision of the world without wild animals does not appear miserable and they couldn’t care less when it comes to the business world and boosting the profits.
Thus, I wish they realized that devastation of natural environment has a powerful influence on a quality of our lives and further progress is simply not possible without taking our ecosystems into consideration. We cannot prosper on the Earth’s finite resources forever.
Let’s allow the history to be the best teacher and remember that the collapse of some of the greatest civilizations in the human history, the Mayan or the Khmer, was caused by the environmental damages.
I strongly believe that environmental regulations, even if appear unfavorable to many corporations or for others mean the apparent stagnation in growth, are necessary to continue the widely understood development and our long-term growth; what about future generations? We should do our best to allow them to benefit from the achievements of our civilization. We cannot afford to be shortsighted any more.
Thanks to globalization there are more possibilities than ever before to unite the local efforts and act within the same purpose on the international level; different world-wide organizations prove it (i.e. United Nations Environment Programme –UNEP). Globalization also enables to influence people on a large scale, so they can start to think more. Let’s not waste the chances globalization gives us.
(1346.) In the past years, we have been observing progressive globalization of national economies of various countries and take it as a qualitative step towards the development of society. I would like to touch upon specific topic in the development of Belarus, country where I come from,– creation of Customs Union between Russia, Belarus and Kazakhstan. It can be considered as one of the first moves towards globalization of Belarus in the framework of common economic space. All of these countries have common history, mentality and even economy is almost similar considering the level of its development. Therefore, the main step towards globalization is the development of trade relations between countries of the Union and harmonization of foreign policy in the field of economics.
Belarusian economy within the Customs Union will receive an equal access to tariffs on the services of Russian infrastructure companies in the field of electricity, nuclear power, oil and gas transportation, railway and air transport and raw materials; as well as gain access to new markets. Taking into consideration these factors, lower production costs can be achieved, thus creating new business opportunities.
Cancellation of licenses for doing business in each of the countries and adoption of a common system of licensing, tax system and legislation- all these are positive aspects of the Customs Union. Globalization of these countries will lead to a common customs territory, which will not only affect interstate relations, but also benefit citizens travelling within the Union, giving an opportunity to cross the boarders without visas as well as simplifying registration procedures, thus, resulting in free movement of labor where it is needed the most.
Globalization of Belarus, Russia and Kazakhstan will create good conditions for mutual investment and formation of joint ventures. Foreign investors who are currently working in one of these countries are also interested in this alliance- it will allow them expand their production and enter new trade areas, since all administrative restrictions and barriers will be removed, which previously hindered development. Initially, Customs Union will provide support and protection for domestic producers for a certain period(five years),however, on the expiry of this period unprofitable enterprises will have to leave the market.
Which problems may arise in the further development of Customer Union? The basis for the successful existence of such a Union is a concerted economic policy of all the states, including: macroeconomic policy, policy in the field of competition in natural monopolies, subsidies in industry and agriculture. Then, having created such a massive capital and labor market, competition for the companies will increase. Hence, a big number of skilled and qualified managers will be demanded, who are able to work under new economic conditions. Nowadays, it is also a big problem since large number of professionals, working in the field of economics, are unable to respond rapidly to the fast-changing environment. In addition, an important issue of intellectual property rights and protection of the market from counterfeit goods should be solved. The fulfillment of these objectives will allow the Customs Union function properly.
(1345.) Globalization undoubtedly gives a lot of great opportunities. For instance, there are many countries that are unable to cope alone with their own policies, problems affecting their citizens. So, thanks to globalization they can have a hope that countries with great influence will come to their aid. Development of transport, communication, and open borders gives unlimited travel around the world; people still can keep contacts, even though they are mile away from each other.
Free movement of data makes that we are always fully informed about what is happening around us. We can easily obtain information on any topic that interests us. Opening up the market allows us to search for a good rewarding job. We no longer restrict any barriers. We can strive to occupy any position that fit to our qualification. Also, the opening of markets allows searching for potential customers and partners outside the country. Thanks to that, we are no longer confined to our domestic suppliers and consumers.
But like everything else, globalization also has the other side “of the coin”. Opening of markets caused companies to seek competitive opportunities with large corporations. By lowering the price of production goods, they exploit their workers, often this applies even to children.
Standardization of cultures led to general acceptance of humanity schemes. Simultaneously, it led to the disappearance of cultures and traditions, regional and national. But migration in order to find better job in foreign country often caused by enormous poverty in the respective country.
Finally, the most worrying is the growing influence of non-state organizations and rich countries. They create the elite of today’s world, dictate the conditions under which other must comply with in order to simply “do not die”. Escape from this scheme does not necessarily finish well, it may lead to the defeat of political and economic environment. Since we cannot escape and stop globalization, we have to just accept it, but not passively agree with everything that brings. The right policies, affecting various levels of human life, can lead to a deepening of its positive aspects and eliminating the bad ones. That’s why I think we should cultivate the good sides of globalization, take care of it, to quickly develop a mutual help and tolerance.
(1344.) No matter where we look we can see the economy crisis, natural disasters and price increase everywhere. Nevertheless people become more prosperous. Until recently we could hear a lot about the gap between affluent and poor classes particularly in Asia where the division between rich and poor was very visible. However, in recent years it can be seen that this gap has shrinked and the growth of middle class is amazingly fast. According to economists since 1990 till today the middle class has grown by 20% on a global scale.
The largest growth of middle class is taking place in Asia, mainly in China. The reason is because China as emerging country attained so called „sweet spot of growth”. This happen when the country introduces very competitive products due to cheap labor, secondly the pressure on the increase of wages and product prices are not too strong. Such economic situation always involves rapid urbanization, migration from the countryside to the cities and the rapid increase in the productivity of the workforce. By observing China, we can see that such economic growth do not last forever, but usually long enough to achieve accelerated social transformation.
During last twenty years the Chinese middle class has jumped from 15% to 62%. The Chinese government is aware of benefits drawn from increased influence of the middle class that is why at the moment they import more cars and hi-tech devices in comparison to USA. An upward trend of middle class also contributed to building awarness of foreign brands (Nike, Adidas, Levi Strauss) and to higher demand for luxury goods (Louis Vitton, D&G).
Currently India is at the same level where China used to be in 2001. The new middle class spend more on household goods, apartments and its decoration, private education, health care, cars or clothes. But the development of middle classes is not limited only to the biggest cities. Many small cities are becoming wealthier due to better education, increased value of land and the enlarged number of workplace especially in the service sector and industry.
The upcoming rise of the middle classes can be also observed in Mexico, Russia, Brazil, Indonesia and Turkey. However the income in these countries remain relatively low, therefore consumers are extremely price sensitive and prone to price promotions.
It is said that due to enrichment of society the level of consumption as well as consumption habits of middle class is expected to change. In turn companies will have to change their portfolio to meet the new expectations of middle class consumers. A large part of this consumption will take place within Asia and, therefore Asian middle classes will decide to a large extent about the face of the world economy.
(1343.) As a Nigerian, I see globalization as a word, ideology, economic and cultural trend of the rich or the self declared ‘developed’ to impose and suck dry the less developed or poorer nations.
That is not to deny the many benefits that it brings, many of which are heavily advertised and followed like religion and American democracy which is not actually democratic because the president don’t win election by popular or majority votes like it’s supposedly preached, thus degrading and sanctioning those who do not follow suit as they were expected to. I strongly believe that nations should develop their own economic models, expand what they can produce internally, and solicit for what they need while they cooperate with other people for means to better the lives of humans as one family; but that appears not to be the case with this Euro-American and to a limited extent, the Sino globalization. Globalization on its own is not a problem if it is performed or pushed by market oriented businessmen; it becomes a problem when every global conglomerate out there has some imperialistic, cultural superiority ideologies behind them supported by their much richer and unfair practicing colonial governments. Keeping the doubts on your mind and that of your countrymen, are they up to some new brainwash, cultural and economic cleansing like they have brought before in time of the slavery and colonization which is not easily differentiated from modern globalization. I don’t support it when people try to differentiate globalization with capitalism; though their difference can de noted on paper but in practice, they are like twins and guilty as the devil.
Our pursuit for a lifestyle outside our cultures and the illusion of the greater benefits of living like people who don’t look like us can only further incapacitate us to less productive minds since they are ready to give us free goods to buy.
If a country like Poland benefits from globalization it’s because they are primarily white people and the extent of their exploitation can always be countered by other interests between the oppressors circle, that is not a distant truth if you look into the history of both the 1st and 2nd world war when an entire continent and world went to war because people who looks like them have been attacked, and the marshal plan that follows after the war was meant to rebuild Europe to be a global power to assist America face the future challenges.
We don’t need globalization in the way you teach us in western terms; we need internationalization of basic firms, knowledge and materials that will benefit us and you, the global hegemony. The westerner never supports any just cause unless there is a lot in it for him, so while we monitor the benefits of this globalization, allow us to develop our internal capacities and remain skeptical about your intentions because we are just 40 years after colonization and degradation and we are not in such a hurry to live like you in western Europe or America, we need some time to be ourselves, reflect and build a future that is not tied directly to yours so when the next financial or global crisis stuck, we will be immune from it because we planned from inside out and not vice versa.
(1342.) To most people in the 21st century, globalization may be connected with modernization and countless opportunities. However, we can never treat globalization as a perfect mode and aim to let everyone in the world accept it and obey the rules of it. Globalization has side effects to every country in the world. For developing countries, they use their resources to trade for the GDP growth, sacrifice the environment quality and citizens’ health for trade surplus. For developed countries, workers of labor intensive industries suffered from unemployment. For some parts of the world, globalization gives them nothing. We have a long way to go if we want everyone benefit for globalization.
Asian countries made a lot of economic miracles in the past several decades, but they also lose their unique traditions when they are enjoying globalization. Lots of traditions have replaced by external ones among the younger generation. A delicate handmade skill which lasts for thousands of years would disappear because the young people have different values compare with their ancestors. To make it worse, the government do not aware this phenomenon but still concentrate on the trade surplus and GDP growth. As a matter of fact, losing tradition is not only a pity for just one country but also for the whole mankind.
Multinational manufacturer make big profits in developing countries because of the low-wage-worker. But many of them offered terrible working conditions to the workers. Can you image 14 workers committed suicide in just ten months in a Forbes 500 multinational company?
China and India are two major beneficiaries of the globalization among the emerging economies. I think this is mainly because of their large populations and abundant resources. But towards other developing countries which don’t have such outstanding advantages, to some extent, globalization is unfair to them. Of course it’s reasonable for foreign investors to ignore a small market or workforce, but for globalization, it shows its key issue: profit. No profit to make, no benefit from globalization.
In conclusion, I don’t mean globalization is a totally bad trend because more people benefit from it. It does contribute a lot to the brilliant human civilization. But we should make sure that everyone can suffer less but benefit more from globalization in the coming future, we still have a lot of work to do it’s not time to lay down and enjoy the trend.