Blog jest częścią NAWIGATORA do mojej książki Wędrujący świat www.wedrujacyswiat.pl. Jej Czytelnicy mogą tutaj kontynuować frapującą i nigdy niekończącą się debatę na temat światowej społeczności, globalnej gospodarki i ludzkich losów, a także naszego miejsca i własnych perspektyw w tym wędrującym świecie.
Tutaj można przeczytać wszystkie wpisy prof. Grzegorza W. Kołodko.
Zapraszam do dyskusji!
Blog is a part of NAVIGATOR to my book Truth, Errors and Lies. Politics and Economics in a Volatile World www.volatileworld.net. The readers can continue here the fascinating, never-ending debate about the world’s society, global economy and human fate. It inspires one to reflect also on one’s own place in the world on the move and one’s own prospects. In this way the user can exchange ideas with the author and other interested readers.
Here you can download archive of all posts professor G. W. Kołodko.
You are invited to join our debate!
(1341.) Within 1990-1993, Poland had hyperinflation, the financial deficit reached trillion zlotys and owned a huge foreign debt, almost all state-owned enterprises were under deficit and GDP declined year by year. At the same time the reform of Poland had not results. So Poland adopted “Shock Therapy “and wanted to through these way to change all status.
As Polish political changes
and “Shock Therapy” abandoned the original system quickly that resulted for the great impact on whole Polish economy. The corruption of government intensified the social conflict and a serious loss of state assets made public confidence in the doldrums. But Poland has learned experience from these events, according own national conditions to control and adjust policies, and including in 2004 Poland joined the European Union. I think Poland always has been to try and find problems and strive to change, and these years Poland has made big progress. Although “Shock Therapy” achieves the balance between social supply and demand in a short time and makes the macroeconomic stable, yet through this way to reform completely from planned economy to market economy that is difficult. Like the article said, “the system construction must be a gradual and long process.”
“Shock Therapy” is not effective for all countries, such as Russia. It is a complete failure, because it forgot in reform process need consider from own national conditions to adjust and change policy. They made mistake in ideas, they thought as long as the price open, the market economy will form spontaneously, and the market mechanism will automatically start, however, it led to the price rise high, and the product were reselling; and they believed that economic transformation requires a complete reform of privatization, all state-owned economy can not be existed; also they thought that the full liberalization of the market economy is the completely free, it need not any macro-management and regulation and so on. These views should be the article called “Shock Therapy is based on naïve, ideological, almost religious belief that has not considered the necessary for the formulation of development policies.”
Reform, economy and institutional building is a long process, if a country has its’ complete and efficient market economy system, perhaps the radicalism will be succeed, but if one country’s market economical system is still under construction, like that its’ system is imperfect and the operation is not flexible, it need gradualism. I fully agree with the views what put forward by the article.
(1340.) Globalization
Globalization is not a phenomenon. It is not just some passing trend. Today it is an overarching international system shaping the domestic politics and foreign relations of virtually every country, and we need to understand it as such.”As thoughtful people concerned about world affairs, our job is to pick up globalization, examine it from all sides, dissect it, figure out what makes it tick, and then nurture and promote the good parts and slow down the bad parts.
Globalization is much like fire. Fire itself is neither good nor bad. Used properly, it can cook food, sterilize equipment, form iron, and heat our homes. Used carelessly, fire can destroy lives, towns and forests in an instant. Globalization can be incredibly empowering and incredibly coercive. It can democratize opportunity and democratize panic. It makes the whales bigger and the minnows stronger. It leaves you behind faster and faster, and it catches up to you faster and faster. While it is homogenizing cultures, it is also enabling people to share their unique individuality farther and wider. Globalization has dangers and an ugly dark side. But it can also bring tremendous opportunities and benefits. Just as capitalism requires a network of governing systems to keep it from devouring societies, globalization requires vigilance and the rule of law.
Anti-trust laws, the Securities and Exchange Commission, labor unions, charities, the Federal Trade Commission, and countless other agencies and organizations keep American capitalism in check. Similar transparent mechanisms are needed to make sure globalization is a positive force in the world.
Globalization has also been responsible for the rise of corporate social responsibility, i.e.multinational corporations, due to international pressure by NGOs, is spending money to promote people’s living conditions and is concerned about the results of their operations, beyond economic success. Some may say that this move is only related to improving their image, but it is also true that it forces them, in practice, to do well and some are slowly starting to be intrinsically convinced of the relevance of their social inclinations. Globalization will always have cheerleaders who are blind to the destruction globalization can cause. And it will always have strident opponents blind to the way globalization gives some people their first opportunity to fulfill basic aspirations. As with most issues, the majority of people will be in the middle. They will see globalization not as something to worship or demonize. Instead, they will see it as something to mold, shape and manage for the betterment of everyone.
In conclusion. I like to reiterate that globalization is inevitable and we must urge individuals, companies and governments to use a more balanced approach by taking appropriate steps to deal with matters relating to the financial or economical gains verses the social, political or ecological concerns of the world.
(1339.)
SFRJ (Socialist Federal Republic of Yugoslavia) existed in that form since the end of WW II until 1992.
The country could be called a collation of the south Slavs, incorporating 3 different religions as well.
The country was ran for a long while under the socialist dictatorship of Josip Broz Tito (until his death in 1980).
However the socialism existing in Yugoslavia was incomparable to that in the Soviet Union or the countries that were under the sphere of Soviet Union (including Poland).
Yugoslavia and USSR took separate ways in 1950s, even having open military conflicts with Stalin at the time, which lead to Yugoslavia being one of the founders of the Non-aligned countries movement.
The worker’s self-management model existing in SFRY, combined with the fact that Yugoslavia was a market socialist system hybrid and diplomatically speaking a Non-aligned country lead to an economic boom in Yugoslavia. The annual increase in wages was 6.2%, and the industrial productivity was growing at a 12.7% rate annually until the 80s. SFRY represented the 4th largest military power in Europe, this also reflected through weapons and technology as main export goods.
Yugoslavia as it was – represented the so-called “West” for all the Eastern European countries including Poland and Hungary, due to the much greater availability of consumer goods imported from USA and Western Europe.
Yugoslavia was neither a democratic country, nor a capitalist country, yet it was trading with all sides, and had balanced diplomatic ties with all the global key players.
However, the inner shakes within the country after Tito’s death combined with the growing nationalism supported from outside, as well as the other occurrences in the end of the 80s brought the country to a bloody civil war, and disintegration.
Now in Serbia we have democracy, now we have a fully open market, now we do want to join the EU (SFRY refused to join the EU when offered in the late 80s), however now we also have a staggering 20% unemployment rate, and are at the 40% of the output level in 1989.
To summarize, I am a supporter of a globalization that is going to bring us all-together in the common pursuit of prosperity and progress, but I think that it is necessary to put aside our differences, and also forget about forcing everyone in the world of following models (democracy, capitalism, neo-liberalism) which are working effectively in only one part of the world, because in this case “One size does NOT fit all”.
(1338.) One of the main issues of Globalization is the growing gap between rich and poor. When we talk about Globalization some look at it with fear, others think of the opportunities it may bring. We should not forget that countries differ in Economics and development, and the situation in countries is not always improving but in some areas it brings poverty. There are many opinions on this issue, some argue that Globalization is good for poor countries and they benefit a lot, of course for some countries it is a big step towards a more advanced economy but what should be taken into consideration, in my opinion, are the individual people of the country.
I don’t want to say Globalization is bad, but we should remember that there are billions of people living in poverty, especially in South Asia and Sub-Sahara.
To compare the average yearly income of Ethiopia and Burundi being 100 US dollars to Luxemburg which has an average yearly income of 54,400 US dollars (World Bank) we can see the huge gap between countries and the gap in fact has been growing. Many countries become integrated due to Globalization into the economy and it helped decline the poverty however some are still not much integrated in the world economy, and in such case the poverty is rather increasing. That’s why in my opinion it is especially sad to say that 1.1 billion of people don’t have access to vital commodities such as clean drinkable water. Children die from dirty water or from infections easily treatable in developed nations. Shocking is that every second child is growing up in poverty.
I would like to sum it up and say that through Globalization positive and negative effects are created, because a competition begun, unemployed, disabled and elderly people will have it increasingly harder and counties already coping with high poverty will be dealing with problems such as wage dumping which again will lead to a bigger poverty that might result in revolts in the population. One example, local farmers cannot compete, if big companies providing cheap, under the market price food, and they bankrupt, creating more people in need.
We should be working on a solution to decrease and prevent the negative effects of Globalization in order for each region in the world to profit.
(1337.) Two thirds of the world population, about four billion people, live with a purchasing-power parity adjusted income that is under five euros a day. We can without doubt say that poverty is a global problem and we have already begun to find solutions to fight it. Despite the good intensions our view to the nations and people struggling with poverty is slightly problematic. We talk about development aid and tend to see the poor as helpless charity cases and victims. How can the poor ever become economically equal with the people in the western developed countries, if we hold them back by treating them as unequal?
On the other hand, we try to hide behind the thought that all the time more and more jobs, and through them wealth, are transferred to the developing low-cost production countries. This has for sure lifted some people from poverty, but it has also created plenty of work where neither working conditions nor pay is decent and that keeps people from rising from poverty.
We should begin to see the poor more like equals, both in production and as customers. Of course this kind of development would give a large responsibility to the companies to develop their business to a direction where they are able to help remove the problems of poverty but still be profitable. This calls for creativity and financing. There are already good examples but how can we make sure that the good examples do not just stay small and local solutions but are used widely in the future?
As has been said before, the new, better and more sustainable solutions to poverty require finances. Markets in the developing countries are tough. At the moment it may be very difficult and above all risky for a small or medium size company to try to get to these markets. Many good business ideas may be abandoned simply because of the risk is too large for one company to carry by itself. By trying to change our view and trying to direct existing support more evenly among the companies with the ideas, or by getting new stable financers, we could assure companies of all sizes that it is worthwhile for also them to make an effort in fighting global poverty and change the world.
(1336.)
O Polakach ostatnio dużo piszą.
Guardian” o Polsce: Kraj stadionów, kościołów i złych kierowców
Piłkarskie stadiony to murawa optymizmu, a beatyfikacja Jana Pawła II to wyraz tęsknoty za czasami narodowej solidarności – sugeruje wtorkowy “Guardian” w kolejnym pakiecie artykułów o Polsce w ramach serii “Nowa Europa”.
“Dźwigi na placach budowy stały się w Polsce równie pospolite jak bocianie gniazda na wsiach” – pisze reporterka gazety Julia Kollewe. Budowlany boom, jak twierdzi, uchronił Polskę przed recesją 2009 r., a sektor budownictwa odgrywa ważną rolę w gospodarce – wnosi 7 proc. PKB wobec 6 proc. w przypadku gospodarki brytyjskiej.
Blisko 80 proc. projektów infrastrukturalnych w ramach przygotowań do Euro 2012 realizowanych jest terminowo, a 65 proc. Polaków przekonanych jest, że zostaną ukończone na czas – powiedział gazecie Mikołaj Piotrowski z PL.2012 – spółki nadzorującej i koordynującej przygotowania do Euro 2012. Jeszcze niedawno ledwie 20 proc. było w tym względzie optymistami.
Chris Williamson, główny ekonomista firmy Markit w Londynie obawia się jednak, że cięcia wydatków publicznych podyktowane chęcią zmniejszenia deficytu sektora finansów zaszkodzą perspektywom budownictwa, ponieważ obok środków unijnych jest ono finansowane z budżetu.
Przygotowania do beatyfikacji Jana Pawła II to według Juliana Borgera okazja, by Polska żyła nostalgią za swym ulubionym synem i za mniej skomplikowanymi czasami, kiedy Kościół i naród stali ramię w ramię w ramię w obliczu wspólnego wroga. Jednak zdaniem rzeźbiarza Czesława Dźwigaja spod Krakowa, który na swym koncie ma kilkadziesiąt pomników Jana Pawła II, poczucia narodowej solidarności, które uosabiał papież nie uda się odbudować.
W reportażu ze Świebodzina, gdzie wzniesiono największą rzeźbę Chrystusa w świecie, Helen Pidd i Julian Borger zauważają, że ponad 90 proc. społeczeństwa deklaruje się jako katolicy, ale tylko 45 proc. regularnie uczestniczy w niedzielnej mszy św. w porównaniu z 60 proc. przed 1989 r. Adam Balcer z ośrodka Demos powiedział “Guardianowi”, że nie wierzy w to, że w Polsce nastąpi “głęboka i szeroka” sekularyzacja na wzór hiszpański. Sądzi, że Kościół w Polsce będzie z wolna podążał drogą irlandzką i włoską, pozostając ważnym elementem narodowej tożsamości.
Mimo, że wielu Polaków to ludzie religijni, gdy siadają za kierownicą samochodu nie widzą bliźnich w innych kierowcach, lecz zachowują się jak poganie – skarży się ksiądz Marian Midura organizujący dni refleksji dla kierowców. Z danych za 2009 r. wynika, że w Polsce przypada 12 śmiertelnych wypadków drogowych na 100 tys. mieszkańców wobec 3,8 w W. Brytanii. Niewykluczone jest to, że Polacy zdają egzaminy na prawo jazdy na Ukrainie i w Czechach, gdzie są tańsze i łatwiejsze niż w Polsce – pisze “Guardian”.
(1335.) Artykuł w jednej z francuskich gazet :
“Polska. Oto znajdujemy się w świecie absurdu. Kraj, w którym co piąty mieszkaniec stracił życie w czasie drugiej wojny światowej, którego 1/5 narodu żyje poza granicami kraju i w którym co 3 mieszkaniec ma 20lat. Kraj, który ma dwa razy więcej studentów niż Francja, a inżynier zarabia tu mniej niż przeciętny robotnik. Kraj, gdzie człowiek wydaje dwa razy więcej niż zarabia, gdzie przeciętna pensja nie przekracza ceny (!) trzech par dobrych butów, gdzie jednocześnie nie ma biedy a obcy kapitał się pcha drzwiami i oknami. Kraj, w którym cena samochodu równa się trzyletnim zarobkom, a mimo to trudno znaleźć miejsce na parkingu. Kraj, w którym rządzą byli socjaliści, w którym święta kościelne są dniami wolnymi od pracy (!) Cudzoziemiec musi zrezygnować tu z jakiejkolwiek logiki, jeśli nie chce stracić gruntu pod nogami. Dziwny kraj, w którym z kelnerem można porozmawiać po angielsku, z kucharzem po francusku, ekspedientem po niemiecku a ministrem lub jakimkolwiek urzędnikiem państwowym tylko za pośrednictwem tłumacza. Polacy..! Jak wy to robicie..?”
(1334.) Witam!
Gazeta bankowa ogłosiła ranking najlepszych polskich ekonomistów .
http://www.pb.pl/Default2.aspx?ArticleID=0B3B1B97-E618-4433-94D6-B62D2F136E53
1. Prof. Stanisław Gomułka
2. Prof. Elżbieta Mączyńska
3. Prof. Kazimierz Łaski
4. Prof. Grzegorz Kołodko
5. Prof. Stanisław Owsiak
6. Prof. Tadeusz Kowalik
7. Prof. Witold Orłowski
8. Prof. Wacław Wilczyński
9. Prof. Leszek Balcerowicz
10. Prof. Wacław Jarmołowicz
Jak widać Profesor Kołodko jest tu na czwartej pozycji :-) Balcerowicz dopiero na dziewiątej :-)
Nie wiem , Panie Profesorze , czy takie rankingi maja dla Pana znaczenie, ale serdecznie gratuluję .
(1333.) It’s easy even for poor people to understand the fact that nations accept globalization to help each other progress in every way, which involves improving their standards of living and ensuring their better lives. just like everything else there is always advantages and disadvantages but what if the disadvantages of this “so-called” globalization is much more higher and visible than the advantages in some part or region of this our beautiful world..
whom does it help and whom does it hurt?? Now that’s a question that I am really interested in… is it just only the consumers with average income who can get whatever they want with their earned salaries or wages without import duties, and at an affordable price? is corporate social responsibility(CSR) connected with globalization? Is there any moral obligation involved or connected with globalization? Can we stop thinking about what globalization will do for the future of the western world and let’s focus on how it will help the current situation of the poor nations in Africa especially?? how they will benefit from globalization? Can we open our eyes and see the problems it’s causing now? because in most cases all I see is the “first class world” which in this case I mean the developed western countries showing their economical power, progress and superiority over these countries (in this case I mean showing negative images of these countries and creating the impression that generalises that everyone in Africa lives below $1)and not only that but also exploiting the natural resources of these nations to make a better and comfortable life for the western world(human capital flight” which is well known as brain drain).. in my own opinion i think when one speaks of globalization, you should make the people aware of the merits and show them how it can affects their lives positively… you should make them comfortable with what you are bringing to them to ensure a “win-win situation”.
Globalization should not be define by some group of nations to their own advantages. Going to the fundamental meaning of globalization and underling the term integration. The nations involve should have so many things in common. Am not against Globalization and as it appears, it has its own negative impact and since we all know there are no equalities, my question is for whom is globalization? For the poor countries hoping for better lives or for the rich countries living fine at the expense of the poor..
(1332.) How old are you? 20? 30? 40? Older?…
On this day – April the 5th – 22 years ago we, the Poles, have turned the wheel of history. After two months lasting tough negotiations, on April 5th, 1989, the historical agreement of Polish Round Table, was signed. It led to the first post-communist government in our part of the changing world. How far we’ve moved forward and how much have changed since!
I did participate in these historical events in person and I must admit that 22 years ago no one had expected that the following changes will be so fast and so far going. And – I’m afraid – most of the people around did not expect that 22 years later we’ll still have so many problems. Structural and institutional; political and cultural; economic and social. Yet by all means it’s been worth to sit around the table and push the things then to be where we are now.
So, how old are you? If just 20, that must look for you like a dawn of history. If you’re 30, you may remember from TV news the picture attached to this note. If you’re 40, at that time you’ve been already 18 and, I believe, you’ve been following the development with some interests.
But if you’re today just 20 or so, have a look: how fast the times go! Soon, in 2033, it will be again 22 years later, 22 years after the changes of 2011 when the world, not only Poland, is as it is, yet it wouldn’t be so if not this April day 22 years ago…
(1331.) W związku z małą liczbą zgłoszeń – konkurs na najciekawszy wpis na blogu – został odwołany
(1330.) Not trying to criticize anybody, but I wish that book was available for an every single person in countries with a strong presidential authority, including Belarus, so people could start thinking and begin to appreciate every opportunity when it arrives.
Just some memories about the situation in Belarus in the years before the latest Great Depression stuck American financial system and the crises swiftly spread around the world, underlining and worsening the inefficiencies of main street systems in those countries. Belarus has always been receiving subsidies in a different form from the government of neighboring Russia. For a number of years absence of tariffs and low prices for crude oil and oil products supplied from Russia have been shaping the economic power of Belarus. But instead of working even harder, reinvesting this returns and accepting more measures that could have made the country and consequently the economy more opened, effective and fit for being actively involved in globalization processes (I’m trying to avoid limiting the term of globalization to a cooperation with post-Soviet countries, who all deal with the same set of problems), people in power were only enjoying that success, referring it as it was their personal achievement and prove of their ONE and ONLY possible and absolutely correct direction of development.
But the time gives answers and at the very end separates heroes from storytellers. In May 2004 Poland entered the European Union and later on made a huge leap in terms of development. At this particular time Belarus had its daybreak – with the lowest inflation, highest GDP growth rate and the lowest trade deficit during the entire history of a modern and an independent Belarus – $729 million only. And the government didn’t notice the moment to introduce those vital changes. No one could really understand benefits of the globalization and they continued to support their distorted ideas of being free and independent and at the same time mono-national and very limited in terms of trade of labor and exchange of technologies. You have to give something first before you can have a hope to receive more in return if you work hard enough to deserve that payoff.
It is a pity to see the stagnation of the Belarusian economic system. They are struggling. The annual trade deficit increased to 25 percent of the GDP, sovereign debt has already exceeded 60 percent of the GDP, and the official rate of inflation is 12 percent and 40 percent of money transactions in Belarus are seen to be made in a shadow economy. The only thing is stable – ignorance. Same principles, same lies, same tools to hide truth and keep on firmly holding the authority… In my opinion the country won’t be able to achieve expected and promised results in future if not to find the place in a global community in the company of leaders, who may help with ideas and technologies. Reshuffling the cabinet of Ministers or Parliament won’t make a change and can only become a new chapter of the same old story in the best case.
(1329.) Do Hanki: Sa biedni,wiec chca nasladowac bogatych, nawet jesli szkodza samym sobie. Paradoks,ale tak widac jest tzw. “wyksztalceni z duzych miast” to czesto ludzie z malych miasteczek,ktorzy za wszelka cene chca uchodzic za “elity”.Chyba jest to sprawa kompleksow,ktore umiejetnie wykorzystuja media. CZYLI “Jestem za podatkiem liniowym,bo bogaci mowia,ze to jest dobre,a ja chce byc jak bogaci.” p.s. Dlaczego nie wszystkie wpisy sie ukazuja? Czy nastepuje jakas wewnetrzna cenzura? Moje ostatnie sie nie ukazaly,a chcialabym otrzymac odpowiedz.
(1328.) Panie profesorze?
Wiem że jest pan zwolennikiem podatku progresywnego PIT ale chciałbym się dowwiedzieć co pan myśli o podatku CIT, czy powinien być progresywny czy liniowy i dlaczego
(1327.) Na wstępie chciałbym polecić Państwu wywiad z Kazimierzem Pazganem. Wiem, że jest dosyć stary, bo z 2008 roku, natomiast bardzo spodobała mi się informacja kończąca artykuł “Ostatnio przeczytana książka: Grzegorz Kołodko, “Wędrujący Świat””. Myślę, że osoby, które przeczytały Wędrujący Świat lub znają poglądy profesora G. W. Kołodko zauważą, iż pan Kazimierz Pazgan niejednokrotnie daje do zrozumienia, że w wielu kwestiach zgadza się z profesorem. http://bclass.pl/2039754,68804,swojak
Druga sprawa jest skierowana bezpośredno do Profesora, mianowicie czy są już wyniki konkursu na najlepsze wpisy?
Pozdrawiam serdecznie!
(1326.) Jestem po lekturze książki Wędrujący
Swiat a teraz czas na jej ponowną analize – b.warto.Obecnie skończyłem Swiat na wyciągnięcie Mysli
Jako 40-letni praktyk gosp.i człowiek który widział sporo swiata,jestem
pod wrażeniem myśli,ocen,spostrzeżeń,wniosków,wrażliwosci/ za wyjątkiem skromnosci/ Pana Prof.
Kołotki.Chciałbym takiego swiata o jakim marzy i pisze Prof. To chyba
najlepsze wyrazy uznania .Fantastycznie pobudzają do myślenia.
Pańskie podróże uwiarygadniają wszystko co Pan przekazuje w książkach.Leon
(1325.) Panie Profesorze?
Wobec neoliberalnej polityki gospodarczej, która doprowadziła do krachu finanse naszego Państwa m. innymi /błyskawiczny demontaż OFE/, dla poratowania na 2 do 3 lat sytuacji, jaki Pan przewiduje scenariusz działań które mogły by doprowadzić do powolnej poprawy sytuacji gospodarczej Państwa.
Przyznam się , że ja nie widzę nikogo poza Panem, kto mógł by być gwarantem zatrzymania nadchodzącej katastrofy o skutkach wręcz niewyobrażalnych.
Pozdrawiam. Władysław
(1324.) Kwietniowy numer miesięcznika FORBES drukuje wywiad “20 pytań do Grzegorza W. Kołodki”, anonsując rozmowę słowami: “Japonia poradzi sobie ze skutkami kataklizmu – przekonuje Grzegorz Kołodko w rozmowie z „Forbesem”. Znacznie bardziej dramatyczne następstwa będzie miało polityczne tsunami w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie. Wyzwoli ono gigantyczną falę migracji.” W tekście wyeksponowane są trzy wyimki, cytaty z moich odpowiedzi na pytania redaktor Krystyny Doliniak:
“Kapitalizm przetrwa. Przechodził już trudniejsze próby. Liberalizm nie jest dla niego ratunkiem, lecz śmiertelnym zagrożeniem.”
“Globalizacja na neoliberalną modłę, która doprowadziła do powstania wielkich obszarów wykluczenia społecznego, sprawi, że przez świat przetoczy się fala protestów społecznych.”
“Kolejnego kryzysu nie da się uniknąć. Jak dotkliwy będzie i kiedy nadejdzie – nie wiemy. Ale to już tylko kwestia czasu, bo sprzeczności narastają.”
(1323.) Jako ekonomistę coraz bardziej interesują mnie powody, dla których tzw. przeciętni ludzie (niezbyt lub średnio zamożni, nie mówiąc o biednych, którzy milczą)wypowiadają się na wrażliwe społecznie tematy wbrew własnym interesom. Np. są za podatkiem liniowym, czy utrzymaniem wysokich transferów składek do OFE. Odpowiedź, że nie rozumieją nie może nas satysfakcjonować, bo trzeba tak zrobić, żeby zrozumieli.
(1322.) Witam,
chciałabym polecić wszystkim czytelinkom tego blogu wywiad, jakiego prof. Grzegorz Kołodko udzielił ostatnio dla miesięcznika Forbes http://www.forbes.pl/wydania
Jako studentka, przeczytałam go z dużym zainteresowaniem, ponieważ niestety na polskich uczelniach ekonomicznych niewiele się mówi o gospodarkach takich krajów jak Japonia, czy tym bardziej państw afrykańskich, więc na pewno lektura tego wywiadu pozwoli jego czytelnikom poszerzyć swoją wiedzę w tym temacie.
Cieszę się, że Pan Profesor jako jeden z niewielu polskich ekonomistów zwraca w nim uwagę na znaczenie czynników społecznych w gospodarce, bo szczerze mówiąc czasem mam wrażenie, że wiodąca prym na naszych rodzimych uczelniach ekonomia ilościowa jest trochę oderwana od współczesnej rzeczywistości. Wydaje mi się, że w najbliższej przyszłosci ważną rolę będą odgrywać właśnie politycy społeczni (mający oczywiście również gruntowne podstawy wiedzy ekonomicznej), gdyż sądzę, że umiejętność rozumienia i właściwego rozwiązywania problemów społecznych może się okazać w perspektywnie następnych kilku lat kluczową kwestią dla zrównoważonego rozwoju gospodarczego. Mnie również – podobnie jak Pana Profesora – martwi obecne rozwarstwienie społeczne i wysokość współczynnika Giniego w wielu krajach afrykańskich i Ameryce Południowej i zdecydowanie uważam to za największą wadę agresywnego kapitalizmu! Szkoda, że rządy europejskich krajów są tak krótkowzroczne w swych działaniach, bo ich obojętność wobec krajów afrykańskich i państw Bliskiego Wschodu może się wkrótce odbić im czkawką i wywołać wiele napięć społecznych na ich własnym “podwórku”, co z pewnością znajdzie dodatkowo swój wyraz w sytuacji gospodarczej tych krajów. Ale dominacja reaktywnych strategii działania nad tymi proaktywnymi jest niestety bolączką nie tylko w ekonomii…zresztą wszyscy chyba zdajemy sobie sprawę, jak działają współcześnie politycy: skoro cykl wyborczy trwa 4-5 lat to po co się narażać i podejmować odważne, strategiczne decyzje z myślą o przyszłych pokoleniach, skoro można zamieść obecne problemy społ.-gosp. pod dywan i nie podnosić go tak długo, aż nie zostanie się wybranym na kolejną kadencję. Poza tym, ekonomistów w naszym sejmie można policzyć na palcach jednej ręki, więc mam olbrzymie wątpliowości, czy ta grupa ludzi może podejmować za nas rozsądne decyzje gospodarcze…
W każdym razie jako studentka Polityki społecznej w 100% się zgadzam z prezentowanym przez Pana Profesora we wspomnianym wywiadzie poglądem, że problemy migracyjne i ignorowanie czynników miękkich (takich jak choćby rola kapitału społecznego, który moim zdaniem okaże się decydującym czynnikiem dla sprawnego podniesienia się Japonii po tej tragicznej katastrofie) może stać się zarzewiem kolejnych kryzysów ekonomicznych.
Pozdrawiam i zachęcam do lektury tego wywiadu i komentowania problemów w nim poruszanych na niniejszym blogu,
Marta
(1321.) Dokładnie trzy lata temu – 3-go kwietnia 2008 roku – nazajutrz po ukazaniu się pierwszego wydania „Wędrującego świata”, ruszył nasz blog. Od tego czasu trwa nasza ciekawa debata i wszystko wskazuje na to, że tematów do jej kontynuacji nie zabraknie. Ten wpis to już 1324 na naszym forum, a mój z kolei 324. W sumie moje komentarze liczą ponad 870 tysięcy znaków, a więc byłaby to książka o grubości tak pomiędzy „Wędrującym światem” a „Światem na wyciągnięcie myśli”…
więc do pełnego tysiąca komentarzy wszystkich pozostałych blogowiczów i forumowiczów brakuje nam tylko trzech wpisów! Mamy jeszcze czas do północy! Zapraszam! I potem do następnego tysiąca i do kolejnych…
: – )
(1320.) Moje dwa światy – “Wędrujący świat” http://www.wedrujacyswiat.pl/index.php (teraz wydany również w wielu innych językach, w tym po angielsku przez Columbia University Press jako “Truth, Errors, and Lies: Politics and Economics in a Volatile World” http://cup.columbia.edu/book/978-0-231-15068-2/truth-errors-and-lies/webFeatures) oraz “Świat na wyciągniecie myśli” http://www.wedrujacyswiat.pl/Swiat.php – nieustannie przyciągają wielkie zainteresowanie zarówno w Polsce, jak i na świecie. Potwierdzają to liczne wizyty na specjalnym portal internetowym NAWIGATOR – http://www.wedrujacyswiat.pl. Jak dotychczas, od czasu ukazania się książek, złożono 89 476 wizyt ze 105 krajów, w tym tylko w pierwszym kwartale bieżącego roku mieliśmy 7 083 gości odwiedzających nas z 55 krajów. Stosowną mapkę można zobaczyć pod linkiem http://www.tiger.edu.pl/aktualnosci/main.htm.
(1319.) My two worlds “Truth, Errors, and Lies: Politics and Economics in a Volatile World” http://cup.columbia.edu/book/978-0-231-15068-2/truth-errors-and-lies/webFeatures and “Swiat na wyciagniecie mysli” http://www.wedrujacyswiat.pl/Swiat.php (“The World at the Extent of Thought”, in Polish) – drive continuously great interests worldwide. It’s been confirmed again and again by the numerous visits at the special website portal, the NAVIGATOR – http://www.volatileworld.net. So far, since the books were published, there have been as many as 89 476 visits from 105 countries (see the map at http://www.tiger.edu.pl/english/aktualnosci/main.htm to be sure that your country is already marked!).
(1318.) Czy używam OpenSource? Nie. Korzystam tradycyjnie z Windows.
(1317.) Ludzie, co wy z tym Balcerowiczem? Nie macie poważniejszych tematów? Nie ma dorobku naukowego (można sprawdzić w bibliotekach), chce aby starsi zapomnieli (ja nie zapomnę!) jego dwie wielkie wpadki, z tą szokową „terapią” za czasów Mazowieckiego i Bieleckiego, i to przechłodzenie gospodarki za Buzka, a młodsi mają się dowiedzieć, że on istnieje. To gada w tiwi, a że nie ma nic nowego ani mądrego do zaproponowania – no bo co ma? – to napadł na niedawnych partyjnych kolegów przy okazji OFE. No i niby mu się udało się-nieważne co mówią byle mówili. A że najczęściej mówią źle, to chyba nie ma się co dziwić. Ja się nie dziwię.
(1316.) Witam wszystkich,
Szanowny Panie Profesorze mam do Pana następujące pytanie może takie bardziej “na luzie” :
Czy używa Pan oprogramowania OpenSource ?
Oczywiście chodzi mi bardziej o Pańską odpowiedź dlaczego dokonał Pan takiego a nie innego wyboru.
Z Poważaniem
Jacek P. Drewniak
(1315.) Polska nie ma żadnego interesu – ani ekonomicznego, ani jakiegokolwiek innego – w popieraniu zbrojnej interwencji w Libii. To a propos wpisu 1311.
P.S. Co do kwestii rozwoju energetyki jądrowej (wpis 1308), to zajmowałem już w tej sprawie niedawno stanowisko (wpis 1226).
(1314.) Columbia University Press has posted at its blog my essay called “Money never sleeps” (http://www.cupblog.org/?p=3330), based on an earlier post presented here, on our blog.
(1313.) Nawiązując do wpisów Szeregowego i Irki, jak myślicie jaki interes ma L. Balcerowicz w krytykowaniu rządu. Nie zauważał, przymykał oko na inne niż OFE decyzje Nagle odnalazł w sobie duch społecznika? Czy też może chce kandydować w nadchodzących wyborach?
(1312.) Droga Mileno, drożenie cukru w Polsce ma tyle wspólnego z sytuacją w Libii, co błędy w polityce gospodarczej PO z wybuchem rewolucji w Libii…